Beata Pawlikowska

Podobno XXI wiek należy do silnych kobiet. A Ty? Jesteś silna czy delikatna?

Silna! Dzięki temu mogę podróżować i ratować z opresji mężczyzn.
Ratować mężczyzn?!

Zabieram ich w niebezpieczne miejsca, tam, gdzie są jadowite pająki, węże, skorpiony, jaguary i zatrute strzały Indian. Turyści wiedzą o czyhających na nich zagrożeniach, ale nie są w stanie ich sobie wyobrazić. Pamiętam wyprawęsamochodami terenowymi do dżungli dinozaurów w Malezji, w Azji Południowo-Wschodniej. Pojechałam z ekipą facetów. Już pierwszego wieczoru okazało się, że panowie umierają ze strachu. Codziennie opowiadali, kiedy zginą i w jaki sposób. Szybko odkryłam, że przestają panikować dopiero po wypiciu gorącej czekolady.

Chcesz powiedzieć, że mężczyźni są słabsi od kobiet?

Uważam, że w każdym z nasjest trochę kobiety i trochę mężczyzny. Ale szczerze mówiąc spotkałam więcej kobiet, które miały męską siłę niż mężczyzn, którzy byli odważni. Niedawno podczas wyprawy do dżungli zaproponowałam, żebyśmy przez trzy dni wracali do obozu czółnami. Mieliśmy wiosłować przez 6 godzin dziennie. Jeśli ktoś nie czuł się na siłach, mógł wybrać podróż łodzią z silnikiem. Wszystkie dziewczyny wsiadły doczółen. Dwóch najsilniejszych i największych facetów popłynęło łodzią.

Skąd taka opieszałość u mężczyzn?

Z niechęci do wysiłku. Poza tym „supermani” boją się, że się nie sprawdzą, że przegrają ze zmęczeniem.

Ale Ty nie zawsze byłaś silna. Masz na koncie próbę samobójstwa, ucieczki ze szkoły, bulimię, anoreksję…

Szukałam własnej drogi i długo nie mogłam zrozumieć co trzeba zrobić, żebybyć szczęśliwym człowiekiem. Dlatego musiałam błądzić, żeby w końcu odkryć o co w tym wszystkim chodzi. I pewnego dnia uświadomiłam sobie, że nie chcę dłużej czekać aż ktoś spełni moje marzenia. Wolę to zrobić sama. Bo własne życie trzeba budować, tworzyć, wymyślać – zamiast siedzieć ze smutną miną, narzekać i rozczulać się nad sobą. Kiedy człowiek poddaje się biernej rezygnacji i nie lubi siebiesamego, łatwo wpadnie w uzależnienie od alkoholu, papierosów, narkotyków, w bulimię, w anoreksję, w chęć skończenia ze sobą. Kłopoty są po to, żeby je rozwiązywać. Trzeba zmieniać to, co jest złe, rozwijać się, uczyć, spełniać swoje marzenia i mieć odwagę sięgać jak najdalej. Tylko wtedy życie ma sens.

Niestety Twój bunt miał też przykre skutki… w jednej z książek piszesz, że zostałaś zgwałcona.Sama byłam sobie winna, bo zachowałam się jak ćma, która leci prosto w płomień świecy. To się zdarzyło w Londynie, gdzie mieszkałam przez prawie rok. Poszłam na dyskotekę, poznałam przystojniaka, piliśmy razem alkohol, a potem on zaprosił mnie do swojego mieszkania pod pretekstem pokazania swoich opowiadań. Tylko głupia osoba przyjmuje takie zaproszenie, bo przecież łatwo przewidzieć jakiemogą być tego konsekwencje.

Chcesz powiedzieć, że byłaś naiwna? Zbyt ufna?

Niemądra i niepewna siebie. Szukałam potwierdzenia swojej wartości w tym, co mówią i co myślą o mnie inni ludzie. Ten facet był pisarzem. Zwierzyłam mu się, że także piszę. Był zafascynowany, a ja w siódmym niebie...

Czy to wydarzenie odbiło piętno na Twoim życiu? Wpłynęło negatywnie na relacje z mężczyznami?Ależ skąd! (śmiech) Wiem, jaki popełniłam wtedy błąd i wyciągnęłam z niego wnioski. A teraz nie wstydzę się o tym mówić, bo być może przeczyta to jakaś młoda dziewczyna i zrozumie, że sensu swojego życia musi szukać we własnej duszy, a nie w przypadkowo spotkanych ludziach. Wszystko to, czego nauczyłam się o życiu, opisałam w książce „W dżungli życia”, wydanej w zeszłym roku.

I kiedy nauczyłaśsię być silna?

Pewnego dnia zrozumiałam, że to, co robię, nie ma najmniejszego sensu i że czas skończyć z rozczulaniem się nad sobą i rozmyślaniem o tym, czego mi brak. Podczas jednej z wypraw do dżungli amazońskiej nagle uświadomiłam sobie, że nie jestem osobą, z którą chciałabym się zaprzyjaźnić. I co w takiej sytuacji? Mogłabym albo pójść do zakonu, albo się zmienić. Wybrałam drugą...