Documentaci N Dos Arquivos Do Trasno De Rafael Dieste

Pertenceu á chamada Xeración do 27 na literatura española, e á do 25 ou 22 na galega. Cos seus contos e pezas de teatro, entre las
que destacan A fiestra valdeira y Dos arquivos do Trasno, intentóu modernizar o sistema literario galego afastándoo do ruralismo.
Neno nunha casa de adultos -o menor de sete irmáns ao que o maior lle levaba 23 anos- e de nai uruguaia, Rafael Dieste naceu en
1899 enRianxo, a vila mariñeira na que tamén naceron Castelao e Manuel Antonio. Rematados os primeiros estudos en Rianxo
matricúlase por libre en Maxisterio, mais interrompeu os seus estudos para viaxar a México, onde vivía un irmán seu. De volta a
Rianxo iniciou a súa relación coa literatura da man de Manuel Antonio. Ambos entraron en contacto co federalismo e o nacionalismo
a través de Vicente Risco.Regresa a Galicia en menos dun ano pagándose a pasaxe co importe dun premio literario, convocado polo Casino Español de
Zampico. De regreso reanuda os cursos de maxisterio, publica os seus primeiros contos na revista Galicia Nueva de Vilagarcía e na
compostelá Cuentos Nuevos.
Rafael Dieste inclinouse desde moi novo polo engado da literatura e filosofía. Educado nos valores da cultura republicanacomezou a
despuntar axiña como escritor desexo renovar o sistema literario galego.
Entre 1921 e 1923 debeu facer o servizo militar na guerra de Marrocos, pero a raíz do desastre de Annual destacaron o seu
rexemento a África para participar na guerra colonial nas montañas do Rif.
Tampouco esta vez lle fixo caso a Manuel Antonio, que pleno de simpatía por Abd-el-Krim, o instaba a desertar, e dedicou osratos
libres a editar con Xosé Mª Brea Segade e Xesús Romero Suárez unha revista mecanografada en galego titulada Charamuscas.
De regreso a Galicia, rematou a carreira de Xornalismo e colaborou en varios xornais de Vigo, como Faro de Vigo, Galicia y El Pueblo
Gallego e foi secretario da Asociación da Presa de Vigo. Son os seus uns artigos de gran calidade a través dos que se expresa estética
eideolóxicamente como republicano e galeguista. En 1926 e pagándoa do seu peto sae a edición de Dos arquivos do trasno, o
mesmo ano no que saen Cousas de Castelao e coa lectura de A fiestra valdeira ingresou, en 1927, no Seminario de Estudos Galegos.
Dieste formou parte dunha nova xeración que se debateu entre a dedicación á causa gallega e o desexo dun triunfo persoal máis
amplo nas letras españolas.En 1930 decide marchar a Madrid para relacionarse cos cenáculos literarios, pero a súa plena
integración na cultura española produciuse en 1932 ao ingresar nas Misións Pedagóxicas, inspiradas no pensamento educativo da
Institución Libre de Enseñanza. Así, creou e dirixíu o Teatro Guiñol para as Misións Pedagóxicas, para o que escribiu bastantes farsas,
como Viaje y fin de don Frontán (Farsatrágica), en 1930 ; Farsa infantil, La fiera risueña y Curiosa muerte burlada (1933), Simbiosis
(1934), Quebranto de doña Luparia y otras farsas (1934). Son de carácter traxicómico, esperpéntico e grotesco. En 1933 encabezou a
misión que visitou Galicia.
En recompensa polo seu traballo nas Misións, a Junta de Ampliación de Estudios concedeulle unha bolsa de viaxe que fixo por
Francia, Bélxica, Holanda eItalia para analizar as correntes teatrais máis novidosas.
A primeira representación da Fiestra tivo lugar en Rianxo o 15 de decembro de 1935, nunha función dirixida polo propio autor e
interpretada polo grupo teatral de mariñeiros, amas de casa e estudantes que alí funcionaba.
A sublevación do 18 de xullo de 1936 sorprendeulle traballando nas Misións Pedagóxicas.

Durante a Guerra Civil, formouparte da Alianza de Intelectuais Antifascistas, sendo director do Teatro Español de Madrid e dirixindo
o grupo de teatro «Nueva Escena», surxido da súa sección teatral e sendo un dos responsables da súa revista literaria El Mono Azul.
Foi nomeado director do Teatro Español formando unha compañía con actores en paro. Dieste recibe o encargo de Castelao de
dirixir Nova Galiza na que firmou por...