Meu soño

Levaba un ano esperando este momento. Iba de camiño cara ó punto de encontro, en coche, pasando polas rúas de Barakaldo, pensando como sería, coa man posta encima da maleta como se fose unhacaixa de esperanzas e soños. quería volvelos a ver de novo, aos meus antigos compañeiros e amigos do ano pasado, e a ela, a que máis. levaba case un mes sen falar con eles nin sequera con ela e odesexaba tanto, non sabia se os volvería a ver xa que o meu teléfono estropeouse pero dixome o mes anterior que iría en caso de aprovaren. Meu pai notificame q chegamos, saco a maleta con torpeza,temblando, chocando con todas as partes do coche posibles, e decido darme una volta para tranquilizarme. Vou mirando as caras da xente buscandoa, recoñezo a Aitor de algúns chicos do ano pasado. Aitor,que é moi espabilado, preguntame se a busco a ela. Eu preso da vergoña, dixenlle que non, que estaba dando unha volta, deseguido seguín camiñando. Seguía buscando, sen éxito, e decidin volver carao coche, onde deixei a maleta antes. Dinme media volta, e empecei a camillar. Escoitei algo. Alguén chamamame, pero non vin a nadie e pensei que solo eran alucinacións creadas polo meu cerebro.Seguín camiñando cara o coche e volvín a escoitalo meu nome. Non mirei xa que pensaba que non iba a aparecer ninguén. Unha vez e outra o volvín a escoitar. Enfadado conmigo mesmo me din a volta e vina Maite, pero dinme a volta outra vez e depronto me din conta, ela estaba alí chamandome! Dinme a vota, e fun correndo, casi mareado, hacia alí, a cada paso a corazón se me aceleraba, gritei o seunome, e abraceina fortemente. Chorei sobre o seu hombro e de pronto... Me despertei; etaba sudado, con lagrimas nos ollos.Deseo tanto que ese momento ocurra. Fun a pegarme unha ducha, e alí de dínconta que lebaba soñando eso dous meses seguidos e de que esta vez era aún máis real cas outra. Ese foi meu soño, e sera o meu futuro si loito por el. E tamén dinme conta de canto a amaba.