Poesía gallega 1936-1975
Ca instauración do réxime franquista trala Guerra Civil comeza unha época de crise epersecución da literatura galega. O asasinato de personalidades adicadas á difusión do galego e o peche de editoriais contribuen a un lento desenvolvemento da lingua, que non inicia a súa recuperaciónata os anos corenta, ca publicación da obra Cómaros verdes, de Aquilino Iglesia Alvariño.
Na década dos cincuenta aparece a emblemática editorial Galaxia, que opta por afastarse da organizaciónpolítica existente ata o momento e centrarse nunha visión culturalista do galego.
Nun principio, os temas da poesía da posguerra son os herdados de xeracións anteriores: trátase dunha poesíadescomprometida, con influenzas do costumismo, hilozoísmo e neotrobadorismo. A continuación aparece unha liña intimista, que trata as preocupacións de tipo existencial, as cales van caracterizar á chamada Escolada Tebra.
Finalmente, instáurase o estilo que predominará ata finais de século: a poesía socialrealista, tratada nos poemarios de Manuel María e en Longa noite de pedra, de Celso Emilio Ferreiro.Entre 1910 e 1920 nace un grupo de escritores que publican as súas obras apoiándose no estilo das xeracións anteriores. Eles forman a chamada Xeración do 36.
O autor Luís Pimentel, a pesar de ternacido con anterioridade, publica Triscos e Sombra do aire na herba nesta época, polo cal consideramos que forma parte da Xeración do 36.
Outros autores representativos son Aquilino Iglesia Alvariño,autor de Cómaros verdes e María Mariño, que co intimismo radical de Verba que comeza pon de manifesto a influencia de Rosalía na súa obra. Tamén destaca Álvaro Cunqueiro con Dona do corpo delgado(neotrobadoresca) e Herba aquí ou acolá (intimista).
Os continuadores da Xeración do 36 reciben o nome de Promoción do Enlace e, debido á censura, non coñecen as correntes europeas nin as obras...
Regístrate para leer el documento completo.