Animación Cultural e a Aprendizaxe interCultural

A ANIMACIÓN CULTURAL Animación sociocultural: Método de intervención e desenvolvemento social que serve para levar a cabo proxectos e iniciativas que potencien o esforzo e a participación social e cultural. Empoderamento: É o proceso polo cal una persoa aumenta a súa autoestima, forza e confianza, sendo así, capaz de facer cambios na súa vida individual ou colectiva. Cultura: Totalidade complexaque inclúe coñecementos, crenzas, arte, moral, dereito, costumes e as capacidades que os individuos adquiren como membros dunha comunidade; todo o que a sociedade emprega e produce. Democratización cultural: Apropiación dos bens culturais a través da promoción e difusión da cultura, permitindo o acceso á cultura a todo o mundo, sendo os individuos meramente receptores. Democracia cultural:Metodoloxía que consiste en que as persoas dispoñen de espazos e instrumentos para que con total liberdade xeren, administren e transmitan a cultura, sendo os individuos actores - produtores. Cultura dominante: A que impón valores e xeitos de pensar e que xeralmente está en función dos intereses socioeconómicos. Cultura patrimonial: Producida e gozada por unha élite social que desenvolve estratexias deprotección e conservación. Cultura de élite: Producida por unha élite cultural e que é espallada e transmitida a un grupo máis amplo. Cultura popular: Manifestacións xurdidas da propia realidade do pobo e que expresan os seus propios intereses. Cultura de masas: Proxección social resultado da exposición de formas de cultura por parte dos medios de difusión masiva e que provocan unha influencia emanipulación nas persoas consumidoras en función de intereses socioeconómicos. CULTURA E ANIMACIÓN CUTURAL A animación cultural ten como obxectivo a promoción e o desenvolvemento da persoa, intelectual, afectiva, emocional, creativa e socialmente; a través do disfrute da cultura. No S. XVIII a Ilustración difunde ideas universalistas, dende unha prespectiva ríxida e negadora da diversidade. Afirmaque a cultura é única e universal; as ciencias e as artes son as mostras do progreso cultural; e que Europa é o referente cultural avanzado ao cal, todas as culturas deben imitar. No S. XIX comeza a cuestonarse este universalismo e destacase a diversidade de culturas, como únicas es específicas dos diferentes pobos.

No S. XX as aproximacións á cultura avanzan grazas a psicoloxía, filosofía,socioloxía e antropoloxía. Hoxe en día podemos entender cultural como a totalidade complexa que inclúe coñecementos, crenzas, arte, moral, dereito, costumes e as capacidades que os individuos adquiren como membros dunha comunidade; todo o que a sociedade emprega e produce. A cultura está entendida para a organización e relación entre as persoas dunha comunidade e o seu entorno. Concrétase cos signos,símbolos, valores e coñecementos que permiten a elaboración de linguaxes e códigos morais, xurídicos, estéticos, etc. Isto asúmeo cada persoa a través da aprendizaxe das distintas referencias culturais e de identificación co grupo; e tratamento da información mediante relacións sociais. Como indicadores dunha cultura podemos falar de lingua, relixión, valores, costumes, tradicións, folclore,gastronomía, territorio, clima, etc. Entre os valores dunha cultura podemos destacar: Valores estéticos, referidos as consideracións de beleza e expresión de emocións (un cadro): Valores de saúde, sinalan as enfermidades, a percepción de saúde e benestar, implicando tamén os hábitos de hixiene física e mental (practicar tai-chi). Valores técnico – económicos, referidos á función e consideración dosmedios tecnolóxicos na sociedade (globalización). Valores relixiosos, delimitan as crenzas e orientan á persoa no sentido da vida (excomuñón). Valores científicos, baséanse na comprensión da realidade mediante feitos tanxibles e comprobados (investigación nun laboratorio). Valores morais, especifican a definición dunha persoa nun contexto tanto individual como nunha comunidade (posicionamento...