Arquitectura clásica grega

A arquitectura grega clásica

A arquitectura grega: o templo e as ordes clásicas.

(C) HENRIQUE HERVÉS SAYAR

1

A arquitectura grega clásica

Arquitectura grega: o templo e as ordes clásicas.
O templo. Aspectos xerais. Ainda que se teñen buscado  antecedentes  do templo grego clásico na  arquitectura cretense e micénica (o megaron), os primeiros sinais indiscutibles da aparición deste modelo  pódense atopar en pequenos santuarios de adobe e madeira do século VIII. Trátase de  construccións adinteladas de planta rectangular, cun pórtico columnado e un tellado a dúas  augas, entre as que se debuxa un espazo rectancular que logo sería ocupado polo frontón. O módelo clásico de templo fica definitivamente configurado durante o s. VII a. C. O  esquema   rectangular   anterior   alóngase,  monumentalízase   e   rodéase   de   columnas.   Neste  cambio semella evidente a influencia exipcia en diferentes aspectos: a monumentalidade, as  columnas,   as   técnicas   de   traballo   da   pedra.   Esta   tipoloxía   presenta   as   seguintes  características: • Sobre un solar consagrado (témenos) levántase unha plataforma­terraza que serve de base á edificación separándoa do chan e aproximándoa ó ceo. Deste xeito, o templo é  pensado como un espazo intermedio entre a terra (o mundo dos humanos) e o ceo (o  mundo divino). • Unha planta rectangular lonxitudinal caracterizada pola simetría na que se poden  sinalar as seguintes partes: - A naos ou cella é a cámara máis importante, onde se ubicaba a estatua do deus  humanizado. - A  pronaos  é o espazo que antecede á naos. Os seus muros laterais remataban  nunhas   pilastras,   as  antas,   entre   as   que   podían   ubicarse   unhas   columnas  (columnas in antis). O opisthodomos é unha camara traseira destinada a gardar os obxectos de culto  e as ofrendas. Un pórtico columnado (perístilo). Segundo a disposición das columnas pódese  falar de: templo próstilo, con columnas unicamente na parte frontal; anfipróstilo,   con   dous   pórticos  opostos   nos   lados   máis   curtos;  períptero,   cando   o   pórtico  columnado rodea completamente a naos; e díptero, cando este último conta cunha  doble columnata (trátase dunha modalidade moi rara propia de épocas tardías.  Segundo   o   número   de   columnas   do   pórtico   frontal   do   templo   identífícanse  templos  tetrástilos  (4),  hexástilos  (6),  octástilos  (8). A partir do s. IV, podemos  identificar unha nova modalidade templaria, o tholos, templo períptero de planta  circular. O estilobato, un basamento formado por 3 chanzos. 

•

O aspecto exterior do templo esta rexido pola orde, un conxunto de normas precisas que  determinan   a   forma,   a   decoración   e   as   proporcións   de   todalas   partes   do   edificio.   A columna é o seu elemento más característico e o diámetro dela é a medida básica. - A  orde   dórica  é   a   máis   antiga.   Ficou   definida   arredor   do   600   a.   C.  Desenvolveuse   sobre   todo   na   Grecia   continental,   Creta   e   a   Magna   Grecia.  Caracterízase   pola   sobriedade   e   a   xeometría   e   preséntase   asociado   a   valores como a virilidade, a forteza, a austeridade, a claridade, a precisión.. A columna 
2

(C) HENRIQUE HERVÉS SAYAR

A arquitectura grega clásica

-

•

dórica posúe unha altura equivalente a 4 veces o diámetro da base. Carece de  basa, de xeito que o fuste apoia directamente sobre o estilobato. Este é estriado  e presenta un lixeiro engrose a media altura (éntase). O  capitel  é moi sinxelo: sobre unha fina moldura, o collarino, aparece un núcleo convexo, o equino, e un  prisma   cuadrángular,   o  ábaco,   sobre   o   que   se   apoia   o  entablamento.   Este  presenta   un  arquitrabe  liso,   un  friso  divido   en  triglifos  e  metopas,  xeralmente con decoración excultórica. Sobre este atopamos a  cornixa  e unha  cuberta   a   dúas   aguas   que   define   nos   extremos   do   templo   uns   espazos ...