Bordari eta euskalerria

BORDARI ETA HERRIA ELKARRI BEGIRA

Fernando Artolaren jaiotzaren mendeurrena dela eta, esan dezagun lehendabizikoz Bordarik berak Hondarribian pizturiko sua ez dela itzali. Nahiz eta orain hogeitazazpi urte San Blas egunean hil, gaur den egunean ere bere oroimenak bizirik dirau gure herriko hainbat txokotan eta bihotzetan. Izan ere, maitasunezkoak izan ziren Bordariren herriarekiko lokarriak.Maiteminduen harremanak! Agian, eskertzekoa da “kasualitate hutsez” (Gabinete Caligari) San Balentin egunean jaiotzea duela ehun urte. Urruti joan gaitezke, urrutiegi ere, Bordari gogoratuz, zerensakon eta maitasunez ikertua izan baita hainbat adituren eskutik. Bordarik bazekien jendea maitatzen eta liluratzen, bihotz eta sormen haundiko gizakia baitzen. Bihotzak bultzaturik eta sormenaklagundurik osoa emana bizitu zen. Nori emana? Bere barneko suei: euskara, Euskalerriko kultura, Hondarribia, lagunak, Jainkoa eta familia. Horren guztiaren lekuko Mertxe Ezeizak “Fernando Artola Bordari”argitaratutako lan txalogarria dugu, baita Hondarribia aldizkaria 2000.eko ale berezia ere .
Lantxo honetan Bordariren suetako bati buruz arituko gara: Hondarribia. Bordariren berezitasuniknabarmenena, gure ikuspuntutik, euskal kultura herrigintzarekin txol loturik egotea da. Mota guztietako Hondarribiko kultur ekintzetan eta saltsetan nabaritzen zen, antolatuetan parte hartuz eta, askotan,berriak sortuz. Hau dela eta, Bordari bizirik zegoela aukera izan zuen herriaren esker ona eta miresmena jasotzeko baina, egia esatekotan osoa esan behar baldin bada, gure artean desagertu ondoren berealdeko omenaldiak eta oroimenak ugariak izan dira. Aurten ere, bere jaiotzaren ehun urteko ateak irekitzeko, literatur tailer bat “Aritz beraren adarrak” liburuari buruz gauzatu egin da, Maite GonzalezEsnalek zuzendua. Herriak Bordariri aipaturiko kultur ekintza eta Bordarik herriari? Ba, orain arte, denborak ez baditu Bordariren oroitzak irentsi, askoz gutxiago hemendik aurrera. Suerteko ibili,...