Cajamarca Incompleto

As conclusións do seminario de Cajamarca (?) acompáñanse dun apéndice cunha reseña de reflexións sobre o concepto de autenticidade, extraídas da obra de Feilden e Jokilehto, na que nos volvemosatopar con algunhas contradicións de fondo que permiten constatar ata que punto a cuestión está moi pouco clara. Tomando como base as afirmacións de Feilden e Jokilehto, faise referencia á importancia dasfontes de información para poder valorar a autenticidade dun ben e ao feito de que se trata dun valor que ten diferente aplicación non só en ámbitos culturais diversos, senón tamén en cada tipo de bencultural. E, no caso dos bens arquitectónicos, mantense a idea de que a conservación da materia orixinal debe ser respectada nas intervencións, posto que a eliminación ou a reposición de elementospode alterala. Esta interpretación supón a afirmación da vella teoría europea e, obviamente, da Carta de Venecia, e nela o criterio da materialidade como pedra de toque para valorar a autenticidadeconserva un peso decisivo, pero amplíase a visión ao aceptar que a valoración da autenticidade debe facerse tendo en conta varios aspectos do ben, e non unicamente a súa materialidade, e elaborando unxuízo comprensivo. Segundo se resume, deben ser considerados catro aspectos da autenticidade: autenticidade do deseño, dos materiais, da arquitectura e da contorna. Dentro destes aspectos, o que tenpreeminencia é o da materialidade, posto que se acepta que a autenticidade dos materiais é un criterio básico para determinar a autenticidade no deseño e na construción.
Páx. 69 libro García Cuetos
Aofío destas reflexións, convén aclarar unha confusión que pode xerar unha mala comprensión dos documentos internacionais radica no equívoco que pode establecerse ao identificar materia orixinal emateriais orixinais. No caso da arquitectura elaborada con materiais que se deben repoñer de forma sistemática, a autenticidade radicará na pervivencia do uso dos materiais tradicionais, que determinan...