catedral sevillana

A Catedral de Santa María de la Sede de Sevilla é a catedral gótica cristiá con maior superficie do mundo. A Unesco declarouna en 1987, xunto ao Real Alcázar e o Arquivo de Indias, Patrimonio daHumanidade e, o 25 de xullo de 2010, Ben de Valor Universal Excepcional. Segundo a tradición, a construción iniciouse en 1401, aínda que non existe constancia documental do comezo dos traballos ata 1433.A edificación realizouse no solar que quedou tras a demolición da antiga Mesquita Aljama de Sevilla.[1]
No ano 2008, a investigadora da Universidade de Cantabria Begoña Alonso Ruiz atopou o planomáis antigo que se coñece da Catedral de Sevilla no Mosteiro de Bidaurreta de Oñate (Guipúscoa), o cal foi realizado ao redor de 1490. Este plano, unha vez estudado, achegou importantes datos sobre aconstrución do edificio.[2]

A Giralda
Un dos primeiros mestres de obras foi Maese Carlín (Charles Galter), procedente de Normandía (Francia), que traballara previamente noutras grandes catedraisgóticas europeas e chegou a España segundo crese fuxindo da Guerra dos Cen Anos. O 10 de outubro de 1506 procedeuse á colocación da pedra postremeira na parte máis alta do cimborio, co que simbólicamente acatedral quedou finalizada, aínda que en realidade seguiron efectuándose traballos de forma ininterrompida ao longo dos séculos, tanto para a decoración interior, como para engadir novas dependenciasou consolidar e restaurar os danos ocasionados polo paso do tempo, ou circunstancias extraordinarias, entre as que cabe destacar o terremoto de Lisboa de 1755 que produciu unicamente danos menores apesar da súa intensidade. Nestas obras interviñeron os arquitectos Diego de Riaño, Martín de Gainza e Asensio de Maeda. Tamén nesta etapa Hernán Ruiz edificou o último corpo da Giralda. A catedral eas súas dependencias quedaron terminadas en 1593.
O Cabido Metropolitano mantén a liturxia diaria e a celebración das festividades do Corpus, a Inmaculada e a Virxe dos Reis. Este último día, 15...