Cousas

COUSAS
Castelao

Miriam Devesa Otero 4ºc

A carón da naturaza:
Cando se observaba unha paisaxe da natureza non se pode ver realmente o que se
transmite e tampouco se pode expresar pintandoa, por iso o narrador prefire ser escritor
para mellorar a idea que el quere transmitir.

Chámanlle a marquesiña:
Falase dunha muller que lle chaman a marquesiña ainda que era dunha familia pobre e
sinriquezas.

Camiño esquecido:
Hai un camiño maldito que leva a un pobo morto onde unha lenda conta que rouaron no
monasterio, ó día seguinte apareceu o ladron morto pero o botín non aparecía. A partir de
ese monento a aldea quedou maldecida e todo aquel que fora morrería.

Onde hai un cruceiro:
Onde hai un cruceiro simboliza un pecado e que alí houbo un rezo de arripentimento ó
ceo por facer ese pecado.

Orifante:
O rifante era un mariñeiro que gañana moito diñeiro e era un bo patrón do seu barco.
Cando el chegou a casa a casa foille pedir diñeiro a un amigo coa súa familia. El
advirtelle de que morrerá e que lle debia diñeiro, acto seguido marchouse.

A noite da derradeira novena de difuntos:
Na noite da derradeira novena de difuntos a xente escoltando a misa e sembrando os
seus mortos, despoisde empezar unha procesión e todos chorar polos seus familiares e
tamén unha rapaza que choraba por non ter familia para chorar.

A ponte vella:
Rosa era unha costureira e Pedro era estudiante de latín, cando el enamorouse de ella
cruzando por unha ponte. Cando pasou o verán el volveu os seus estudios, pero cando se
cruzaba con Rosa agachaba a cabeza. Pedro oiu que Rosa tiña o mal de san Lázaro, elfixose ábade e dende aquela asentase na ponte a repartir a súa bendición.

No escuro caletre de Martiño:
Martiño criouse cun sancristán e cando creceu púxolle un cerrillo ó campanario e fixo del
a súa casa. Os rapaces non querían que mandara no campanario e un día entraron e
romperonlle con todo. Para vengarse, Martiño contoulles historias sobre que a santa

compaña entrou no campanario paracnseguir meterlles medo.

Aínda eu non nacera:
Nun pobo apareceu un raio de luzque viña do mar. A xene acudía a miralo ,canso o
medico non lle encontrou explicación volveu o pánico. Pensaban que era o fin do mundo,
ata que chegou o dono da fabrica do salazón aclarando que soamente era unha luz
eléctrica.

Na cova dos carcamáns:
Un home quere ver a unha dona encantada que os mariñeiro decían, sepeinaba o pelo
nas pedras. Un día veu como unha pedra asemellabase a unha cabeza con cabelos
verdes, decidiu collela w o facelo puido comprobar que era o pelo dunha muller.

Cando eu era rapaz:
E unha sucesión de tres historias relacionadas que conta un home chamado Ramón
Carballo que emigra a varios sitios pero sempre volve pobre ata que unha vez foise e xa
nunca volveu.
Na segunda conta como un homeque vendia restos de persoas ten entre eles coiro dun
peito dun home onde estaba escrito o nome de Ramón Carballo.

Dous vellos que tamén tiveron mocedade:
Dous vellos casaron por amor e viviron sempre sos. Cando señor morreu o levaron catro
homes e a súa muller dispideuso cun “hasta logo” e probocou a risa do pobo.

Todos canto sabían algo da historia da vila:
A velliña todolos días rezaba unhaoración por casa un dos que morreran no mar. Dende
que morreu soamente quedan poucas cruces en memoria dos mortos na beira do mar.

Era un barbeiro de sábado:
Un barbeito do sábado amaba os libros que non entendía a poñiase a investigar en
misterios da vida para lematar leiandose ata que chegou a súa morte.

Aínda eu era médico rural:
Un médico subia polo camiño da serra e o lonxe viu unha damachamando “tola do
monte” que din que foi enfeitada por unha bruxa.

Aínda está no areal:
Os vellor dunha vila tiñan un barco e un aparallo para ir a pescar. Eran pobres pero non
aceptaban as esmolas.

Cando morreron, os seguintes vellos ísn pedir nas casas dos ricos

Cando Bieito quedou orfo:
Bieito quedou orfo e unha parente dan Américas veu a levalo consigo. Antes de partir
chegou un ichaviño ....