Crisis Pescanova

CRISE DA EMPRESA PESCANOVA
Pescanova, una das empresas punteiras españolas e líder indiscutíbel no seu sector, pasou de cara ao público da cima ao chan en menos dun mes, e digo de cara ao público porque no seo da empresa xa podían saber dende había tempo cal era a súa dirección. A empresa Pescanova o 28 de febreiro de 2013 informa de que non vai formular as súas contas anuais de 2012 e ademaissuxire a suspensión da súa cotización a bolsa, deste xeito a súa cotización chega a caer un toal do 66%, é dicir, como apuntábamos antes pasou da cima ao chan. Mais, o 4 de marzo o CMNV levántalle á empresa a súa suspensión de cotización, pero non será por moito tempo xa que o 12 de ese mismo mes volverá a ser suspendida debido a importantes diferencias entre a contabilidade da empresa e a súadeuda bancaria. A partir deste momento comeza una “guerra aberta” entre os distintos compoñentes de peso do Consello de Administración da empresa, arredor de se restructurar a liña financiera, se convocar concurso de acreedores ou se tomar outras medidas coma negociar cos bancos. Sen entrar nas resolución podemos observar como se nos presenta un problema de axencia. A empresa non pertence aos seuspropietarios senón a un grupo de conselleiros cunha gran posesión de acción, entre os que se atopa o xa ex presidente da empresa Manuel Fernández de Sousa Faro, que non miran polo avance da empresa, senón polo seu propio avance. Seguindo a clasificación que fan no seu libro “El Capital Monopolista”, Paul Baran e Paul Sweezy, poderíamos decir que nos atopamos ante homes de negocios, non empresarios,os homes de negocios simplemente buscan maximizar o seu ben, e hoxe están nunha empresa e ao día seguinte noutra que lles permita maximizar o seu beneficio personal, en cambio o empresario busca o avance da empresa e o seu mantemento, pensando sempre a un largo prazo (ademais do curto prazo, evidentemente), que permita que a súa empresa sexa punteira ou polo menos non vaia á quiebra. Deste xeitoatopámonos con que en Pescanova uns homes de negocios buscaron satisfacer o seu ben e non o da empresa, chegando a acumular un deuda de ata 2.500 millóns de euros, esto pode achacarse ao problema de axencia, os propietarios non deciden o rumbo da empresa, senón estes homes de negocios que so miran para o seu peto e non para o futuro da empresa, provocando así moitos despidos, moitas baixadas desalarios, e máis efectos que sacuden a toda a empresa menos a eles, que xa teñen o peto cheo e tarde ou temprano marcharán cara outra entidade que poida satisfacer os seus intereses económicos, poderíamos decir incluso que funcionan como vampiros, chupando no lugar do sangue o futuro dunha empresa.
Mais sería bastante vulgar ver como única causa da crise ou da quiebra de Pescanova o problema deaxencia, se facemos una análise máis profunda podemos observar que neste caso Pescanova non foi capaz de absorver os excedentes económicos (diferencia entre o producido e custes de producción), e polo tanto a súa economía estancouse caendo en depresión. Hai que decir que unha das características principais do capitalismo monopolista, sistema económico no que vivimos, é o estancamento da economíadebido á imposibilidade de absorción dos excendentes económicos, o que supoñería vivir nunha depresión continua, pero como podemos observar, este fenómeno non se da, e é debido á actuación de forzas exeternas á producción, como por exemplo o Estado, que é unha das principais fontes de absorción de excedentes económicos e o mecanismo principal que evita que este sistema se afunda. E que ten que veristo con Pescanova? Pois ten bastante que ver, xa que ante a súa imposibilidade de absorver os excedentes económicos o Estado apareceu coma o seu salvador. Xa nada máis anunciarse a situación da empresa, o presidente da Comunidade Autónoma de Galicia, Alberto Nuñez Feijóo, saíu á palestra para ofrecerlle a súa axuda á empresa, e pouco despois sería Arias Cañete naquel tempo ministro de Agricultura,...