Curros Enriquez

Curros Enríquez.
Curros Enríquez naceu en Celanova no ano 1851. Fillo do escritor Xosé María de Curros Vázquez e Petra Enríquez.
En 1866 marcha cara a Madrid, onde fai o bacharelato e comeza aestudar Dereito, carreira que non rematou.
Participa na Revolución de 1868 que derroca a Isabel II. Ingresa de escribente no Concello de Madrid. En 1873 comeza a súa carreira xornalística ao ingresar naGaceta de Madrid e ao ano seguinte entra en El Imparcial. Xa no ano1877 casa con Modesta Luisa Polonia Vázquez Rodríguez da que logo se divorcia.
No 1877 gaña un certame poético en Ourense cospoemas Unha boda en Einibó, O Gaiteiro de Penalta e A Virxe do Cristal. Esta vitoria determinouno como poeta galego. Curros establécese en Ourense e traballa na Intervención da Administración Económica .En 1880 publicou Aires d'a miña terra, libro de poemas no que pon de manifesto o seu anticlericalismo. Prohíbese ós fieles a lectura e posesión do libro e remátase excomungando a Curros. O xulgadode Ourense procesouno por delito contra o libre exercicio dos cultos e ordenou o secuestro dos exemplares en poder do editor e destrución dos moldes de copia, mentres que Curros foi condenado a dousanos e 4 meses de cadea e ó pago dunha multa de 250 pesetas. Finalmente, foi absolto na Audiencia da Coruña.
Perdido o posto de traballo en facenda, volta a Madrid en 1883 e ingresa na redacción deEl Porvenir, xornal republicano. A partir de1887 exerce de redactor xefe en El País. En agosto de 1888 publicou O divino sainete, que pasou desapercibido para a crítica galega.
En 1894 decide emigrarcara a América onde dirixe un xornal, dirixe un xornal, La Tierra Gallega máis tarde ingresou na redacción de El diario de las Familias e despois na do Diario de la Marina. En 1904 viaxa á Coruña,onde foi agasallado polos rexionalistas e inicia xunto con Manuel Murguía a Asociación Iniciadora y Protectora de la Academia Gallega, base da futura Real Academia Galega e da que será nomeado...