Descartes

0 problema do método
 Os niveis de dúbida e a supearación da mesma.
Os filósofos racionalistas do s.XVII sentíronse atraídos polo razoamento matemático, porque as matemáticas proporcionan un modelo de claridade,certeza e deducción ordenada que non tiña a filosofía. O que caracterizou a Descartes (tamén a Lebriz e Spinoza) é o seu ideal de deducir, a partires de principioscertos,claros e indudables, un sistema de verdades que nos proporcionarían unha información certera. O uso dun método correcto podría facer da filosofía unha ciencia veradadeira.
Para Descartes para que a filosofía se convertese nun saber universal (non nunha variedade de opinión) era preciso usar un método válido (feito que nunca ocorrera)Para fixar este método usou o modelo matemático. Este basease endous principios, intuición e dedución, para chegar a certezas. A intuición consiste na búsqueda de verdades que de ningún modo se poden negar; a dedución son conclusións seguras que permítenos demostrar con rigor outras verdades.
O matemático procede por pasos, sendo cada un deles evidente, de tal forma que na totalidade do seu razoamento,ao estar construido por eslabons evidentes,asconclusións fanse tamén evidentes.
O primer paso de Descartes na filosofía faino ó desengañarse dos estudos que fixo, síntese torturado dende a súa xuventude por aceptar como certas verdades, sen habelas comprobado persoalmente. O seu desengano abarcaba todas as ciencias excepto as matemáticas.
Aínda que a necesidade dun método en filosofía xa se sentirá no renacemento.Bacon puxerao de relieve; pero Descartes é unha obsesión: quere para a filosofía cun método tan fiable como o das matemáticas.Para Descartes, o fracaso dos filósofos anteriores está en que non souberon encontrar ese método (un método que nos faga chegar a verdade absoluta sen posibilidades de erro). Para chegar a certezas absolutas, na opinión de Descartes hai que empezar dudando. A súa duda tenunha serie de características: universal (hai que dudar de todo); metótica (a duda cartesiana non é escéptica,senon constructiva porque pretende alcanzar unha verdade firme da que non se pode dudar), a duda é un instrumetno para alcanzar a verdade e elaborar a filosofía, non é un fin en si mesma, senon un método para edificar a filosofía; teorética (non debe extenderse ó plano das creenzas, só oplano da teoría).
Tras analizar as características da duda cartesiana, a seguinte cuestión é de que duda en concreto este filósofo: duda dos sentidos por poder inducirnos a erro; do mundo exterior, xa que as veces é imposible distinguir a realidade do soño; dos propios razoamentos xa que o entendemento humán pódese equivocar cando razoa; finalmente, duda de si mesmo porque é posible queo ser humán teña no seu interior algún espirito maligno co induzca a errar.
Descartes pretende chegar a unha verdade que poida ser creída por si mesma, independentemente de toda tradición ou autoridade, unha verdade da que se deduzca as demáis verdades.
O método cartesiano logrará unha verdadeira certeza evitando longos razoamentos; será a base de razoamentos intuitivos e concretos,porque neles é imposible o erro. Ha de haber orden, semellez e claridade. As reglas do método de Descartes son catro: evidencia, analise, síntese e enumeración.
A primeira regra afirma que hay que admitir só aquelo que se presenta a nosa intelixencia con tal claridade que non haxa a menor dúbida.
A segunda afirma que só podemos ter evidencia das ideas simples, por iso hai que reduciras ideas compostas a ideas simples, xa que é o único modo de evitar erros. A síntesis (terceira regra) aclara que unha vez que convertimos os conceptos compostos en ideas simples e intuitivas, debemos volver a recompoñelos; trátase dunha suma de intuición parciais cuxo resultado será unha intuición evidente e libre de erros. A última regra, enumeración, trata de revisar todo o proceso para...