Diccionario Platón "La República".

• Outros: Guardiáns ou xefes das outras cidades.
• Demáis: Con isto rectifícase o de Adimanto, “como auxiliares ao soldo”.
• Felicísimos: Platón refírese á felicidade tal e como él a concibe e non no seu concepto común.
• Toda/Pensabamos: Principio de solidariedade social moi repetetido na literatura grega.
• Ésta: As formas dexeneradas do estado e especialmente a peor de todas, a tiranía.
•Conxunto: As palabras de Platón confirman a moderna tesis de q as esculturas gregas, aínda as da mellor época, estaban pintadas.
• Fila: Según alguns entenden a expresión, “de esquerda a dereita”. O pormenor conven á posición dos banquetes, onde cada comensal ocupaba un lugar máis baixo que o seu veciño da dereita; e éste era a orde en que circulaba o viño.
• Procure: Platón volve áconsideración da función específica, que tanta parte ten na sua argumentación.
• Obrar: Sobre os males da riqueza fala Platón máis dunha vez neste mesmo tratado e noutros; compárese Aristófanes, onde a Pobreza expone a Crémilo y Blepsidemo a iner¬cia universal que produciría a riqueza repartida entre todos e os estímulos con que a Pobreza mesma move a traballar aos hom¬es.
• Cidades: Paradoxia intencionadapara chamala atención sobre o que vai a expoñer.
• Alcanzando: É a estrataxema que resolveu o combate entre Horacios e Cu-riacios.
• Xogadores: Xogo chamado das cidades, no que cada casilla do tableiro recibía o nome de «cidade», e igualmente o conxunto das que correspondían a cada un dos xogado¬res e o tableiro enteiro. Sen dúbida corría entre os xogadores algún pro¬verbio no que se fundían osvarios sentidos da palabra.
• Grande: Cidade que aínda sendo pequena por terri¬torio e habitantes, é grande pola sua condición.
• Outra: Sócrates prolonga a ironía do seu interlocutor; no que segue recobra a seriedade do ton.
• Proverbio: Alusión ao proverbio grego citado por Arquíloco e o pseudohomérico Margites: “a zorra sabe moitas cousas, pero o erizo unha soa grande”.
• Crianza: Platónpensa aquí na educación tal como vai a tratala nos libros VI y VII máis que no que leva dito acerca dela.
• Posible: É a primeira mención da comunidade de mulleres e fillos, asuntos que plantea cuestións cronolóxicas en torno a la composi¬ción de La república.
• Círculo: Trazado do círculo xeométrico que vai desenrolando a sua amplitud ata cerrarse (Adam); o ben ao ciclo no que acumulansucesivamente os seus efectos a natureza e a educa¬ción.
• Oídos: Aparece en versos da Odisea.
• Ilegalidade: O empleo da palabra paranomía está facilitado polo sentido de “lei”, “norma”, “módulo” na orde musical.
• Decíamos: Non hai referencia a unha afirmación concreta, senon ao sentido xeral do párrafo anterior. Platón insiste sobre as malas consecuencias de cambiar os xogos aos nenos: con elo resultadespreciado o antigo e honrado o novo e se produce a afición ao cambio.
• Anteriormente: Platón pasa aquí, sen darse conta, do seu proxecto de cidade ideal ao recordo das defectuosas realidades de Atenas e ao pensa-mento da sua necesaria reforma.
• Escritura: Sócrates di tamén que ”os bos políticos non deben encher os pórticos de inscripcións, senon ter a xustiza nos súas almas”. E asimesmo que“a vida honesta nas cidades non se consegue por decretos, senon polas costumes” e que “os mal criados osarían violar ata as máis rigurosas leis escritas, men¬tras que os que recibiron boa educación se prestarían a ob¬servar aínda as máis sencillamente establecidas». E o mesmo Platón fai consideracións semellantes as de aquí e observa que, se se multiplican as disposicións legais, a costum¬e xeralde transgredilas e no pequeno e prolixamente estable¬cido acabará tamén coas grandes leis escritas.
• Estilo: Platón enumera aquí con certo desorde, índice do seu menos¬prezo, os casos e incidencias da vida xudicial e mercantil de Ate¬nas presentes no seu espíritu.
• Nada: Platón parece distinguir aquí o tratamento que nos consideramos estricta¬mente médico doutros de carácter máxico, pero...