Dispertsioa

Espetxe politika-Dispertsioa

80ko hamarkadatik hasita, estatu Frantses eta Espaniarren momentuko gobernuek euskal preso politikoei aplikatutako politika antiterrorista da. Politika honek etapaezberdinak izan ditu helburu politikoa zein zen arabera; euskal preso politikoen eskubideak interes politikoek baldintzatzen dutelarik.

80ko hamarkadaren amaieran, espetxe politika berri batendiseinuari ekingo dio PSOEk ( Enrique Mujika Herzog izanik disenatzaile nagusia) baina Jose Antonio Torrontegui, eta EAEko Gobernuko Justizia Kontseilaria zen Juan Ramon Gebarak ere politika honenaholkularitzan arituko ziren.

Politika mota honen helburu nagusia presoen bakartzea da, ETAk haiengan eragin txikiagoa izan dezan edo, 2008an Rubalkabak adierazi zuen bezala, espetxe politika ETAren aurkaEspainiako estatuak darabilen estrategia da zeinetan presoak baliatzen dituzten helburua lortzeko; gainera, 2009an, EAEko barne sailburu zen Rodolfo Aresek berretsi zuen espetxe politika borrokaantiterroristarako tresna bat dela.

1989an, Felipe Gonzalezen gobernua ETArekin harremanetan hasi zen ofizialki Aljerren, baina negoziaketa hauek porrot egin eta orduan hasi zen espetxe politika honenaurpegirik gogorrena; momentu honetan euskal presoak euren artean eta Espaniar eta Frantsez geografia barna sakabanatzen hasten dira bai eta maiztasunezko agresioak, komunikazioetan murrizketak...Hemendik aurrera hainbat aldaketa egingo dira zigor kodean: 1973an, preso batek gehienez 30 urte eman zitzakeen kartzelan eta zigorrak arintzeko hainbat neurri zeuden indarrean; 1995an berriz,“terrorismo”-arekin lotutako zigorrak gogortu egin ziren ( kartzela zigorrak gehienez 40 urteetara zabaldu eta zigorrak arintzeko neurriak izugarri murriztu). 2003ko erreforman ere, hainbat lege aldatu zirenbaina erreformarik bortitzena 2006an etorriko zen Parot doktrina delakoaren aplikazioarekin, honen ondorio nagusia zigorra bete duten preso ugariei (53) zigorrak hainbat urte luzatzea eta zigorra...