Djhyghug

O único que queda é o amor

Agustín Fernández Paz


[pic]

Feito por: Borja 4º E.S.O
O único que queda é o amor

Agustín Fernández Paz




Índice





• Páxina 1-Resumo do libro (cap. 1,2)


• Páxina 2-(cap. 3,4,5)


• Páxina 3-(cap. 6,7,8,8,9,10)


• Páxina 4-Biografía do autor (Agustín Fernández Paz)


• Páxina 5-Obras


• Páxina6-Opinión persoal








O único que queda é o amor

Agustín Fernández Paz

Resumo do libro

1. Un radiante silencio

Sara é unha muller que pertence ao equipo directivo dun banco. Tiña todo o que podía desexar, un bo soldo, unha boa casa pero máis faltáballe algo, faltáballe tempo. Un novo día na rúa onde traballa abre unha nova libraría.
Sara visita tódolos días a libraríacomo rutina ata que un dia ficando entre os libros de poesía encontrou unha tarxeta con versos de algún poema. Ao rematar de leer os versos deulle a volta a cartolina: nela puña o nome do autor, do libro e o seu nome. Ao día seguinte volve ca ilusión de que unha nova cartolina a esperase. Sara estaba no certo. Ficouna e a emoción do pasado día volveuna encher. Repetiu isto case tódolos días camesma ilusión ata que un día na súa casa deuse conta de que podía ser unha broma dos compañeiros do banco. Ata uns días non volveu ao banco.
Sara nunca máis foi polo espazo polo que os últimos días ela o había pasado tan ven.
Pablo é o que lle puña as notas e o recepcionista da libraría. Namorárase de Sara dende a primeira vez que a veu. Pablo tiña unha gran tristeza xa que sabía con algo de certezade que Sara nunca volvería pola libraría e que as cartolinas que lle fixera seguirían agardando por ela, ao igual que o amor que sentía por ela.

2. Amor de agosto

No verán do ano 1968 na vila de Vilarelle aconteceu algo. O noso protagonista sempre había visto a Laura como a muller que máis lle gustaba. Polas festas da súa vila dirixiuse a Laura e pediulle para bailar. Ela respondeu cunhaafirmación. Tras pasar a noite na carballeira a mirar a chuvia de estrelas o noso protagonista dirixiuse cara o taller onde traballaba. O señor Ramón, o seu xefe, citouno. Despois dunha rifa que lle botou por haber estado coa súa filla Laura na carballeira botouno do taller.
O noso protagonista marcha para Barcelona para traballar nun taller onde traballaba tamén un curmán seu. El seguíalleenviando cartas a Laura e ela respondíalle as veces. Despois de facer a mili el volve a Barcelona e abre un taller co seu curmán e un amigo de Vilalba. Cando puido coller vacacións el volve a vila para citarse con Laura. Ela dille que sae con Miguel e de que queime as súas cartas como ela fixera coas súas.
O noso protagonista casa, ten fillos pero segue mantendo as cartas. Tódolos 11 de agosto volvea vila para ver a choiva de estrelas na carballeira, e decidirse, tamén a queimar as cartas e os recordos da súa sempre querida Laura.











3. Esta estraña lucidez

O protagonista (un can) e o seu dono vagan polo noso mundo. O dono vaga pola súa amada, a cal nunca a deixou de querer. O can adoraba a amada do seu dono, xa que lle facía caso e ademais deixaba unha alegría noseu fogar e facía que o seu dono estivese alegre. Pasados os días desa alegría chega un día en que o seu amo chega moi triste. A partir dese dia o can deuse conta de que a amada nunca volvería. Pasaron moitas persoas como amada pero ningunha se asemellaba. Un día de outono o can e o dono foron comer a casa da nai. De volta a casa o amo decide separarse da autoestrada e ir a un souto onde el ia deanano. O amo colleu unha bolsa para coller ourizos. Despois desta acción ambos os dous volven ao coche. De repente unha treboada empeza a caer. A autoestrada non se vía e unhas luces achegábanse ao coche despois... ambos os dos sumíronse nunha inmensa negrura.
Dende ese día ambos os dous esperan ata que pase un ano para que todo por fin remate. De repente o can empeza a desaparecer, pero ve que...