Ecuaciones

Práctica 1. Introdución a M AXIMA

Práctica 1. Introdución a M AXIMA
Ao executar o comando wxw—xim— dende un terminal (ou facendo dobre clic sobre a icona situada no
escritorio), aparece na pantalla o entorno gráfico de traballo de M AXIMA. Neste entorno de traballo
é onde escribiremos calquera das expresións matemáticas que imos a manipular.

Cálculos numéricos básicos
Cada vez queintroduzamos unha expresión (por exemplo se quixeramos sumar 2+3) aparecerá
o símbolo de entrada

@ 7iIA

PCQY

mentres que cada vez que M AXIMA calcule un resultado, mostrará como saída

@ 7oIA 5
Para avaliar as expresións de toda unha sesión de traballo debemos premer a combinación gontrolC‚,
ou se soamente queremos avaliar unha cela, facer clic sobre a cela a avaliar co botón dereito eescoller o menú iv—lu—te ™ell. Como podemos comprobar, tanto as expresións de entrada como
de saída se lles asigna unha variable diferente @ 7inA ou @ 7onA sendo estas variables respectivamente o valor da n-ésima expresión de entrada e de saída coas que estivemos a traballar na sesión
de M AXIMA.
En xeral, cada vez que escribamos unha expresión matemática en M AXIMA debemos finalizalas
sempreusando un punto e coma “Y”. Isto non vai a ser estritamente necesario xa que no entorno
de traballo WX M AXIMA auto-completarase de forma automática cada vez que avaliemos as celas da
nosa sesión de traballo.
Ao contrario do que ocorre noutras linguaxes de programación, as variables non hai porque
declaralas cun tipo específico, simplemente hai que asignarlle un valor (noutro caso, se supoñeránque son variables simbólicas sen un valor predefinido). Por exemplo, se introducimos a expresión x + 2 resulta

@ 7iPA

xCPY

@ 7oPA x + 2
xa que a variable x non ten ningún valor asignado. Sen embargo se lle asignamos o valor 3,
obtemos o resultado da suma x + 2 = 5:

@ 7iQA

xXQY

@ 7oQA 3
@ 7iRA

xCPY

Ecuacións Diferenciais - Grao en Enxeñaría Eléctrica / ElectrónicaIndustrial e Automática

1

Práctica 1. Introdución a M AXIMA

@ 7oRA 5
Debemos resaltar que en canto se lle asigna un valor á variable x e reavaliamos todas as celas da
nosa sesión de traballo, o valor de 7oP, que era x + 2, actualizase automaticamente e se convirte
en 5. Ao longo do curso, empregaremos habitualmente dúas constantes que xa está predefinidas
en M AXIMA: π , o número e e aunidade imaxinaria i, cada unha delas accesible a través das variables 7pi, 7e e 7i, respectivamente.
Ademais de traballar con expresións, xa sexan variables ou constantes, tamén podemos definir
funcións (de unha ou varias variables). Por exemplo, se queremos definir a función f (t) =

t2 sin(2t − 1) e avaliala en t = 3, deberíamos teclear o seguinte texto:

@ 7iSA

f@tAXat”PBsin@PBtEIAY

@7oSA f (t) := t2 sin(2t − 1)
@ 7iTA

f@QAY

@ 7oTA 9 sin(5)
@ 7iUA

flo—t@f@QAAY

@ 7oUA −8.630318471968247

Como se pode comprobar a partir do anterior exemplo, M AXIMA sempre calcula o valor dunha función dando o resultado exacto. No caso de requerirse o valor numérico con 15 díxitos de precisión,
debemos empregar o comando flo—t.
Como é de esperar, todas as operaciónsaritméticas están implementadas en M AXIMA: CEBG¢, e as
súas prioridades (salvo que se usen parénteses) son 1º: ¢, 2º: B ou G, e 3º: C ou E.
Por último, debemos sinalar que o comando kill nos permite eliminar as variables que temos
definidas ao longo da nosa sesión de traballo. Por exemplo, se queremos eliminar a variable x
teclearíamos kill@xA, mentres que se queremos eliminar todas as variables coasque traballamos
nunha sesión escribiríamos kill@—llA
Cando queiramos realizar sucesivamente varias tarefas en M AXIMA, é conveniente crear un ficheiro

Fwxm dende o menu pileEƒ—ve —s. Unha vez gardado este ficheiro de comandos, pódense volver a
executar todos os comandos contido nel volvéndoo a abrir dende WX M AXIMA. Para facilitar a lectura
deste ficheiro pódense incluír liñas de texto con...