El Lapiz Del Caprpintero

-------------------------------------------------
Párkinson
Na Galipedia, a Wikipedia en galego. A Síndrome de Parkinson, Mal de Parkinson ou Parkinsonismo, é unha síndrome especifica causada por un conxunto de doenzas neurodexenerativas dunha área do cerebro chamada substancia negra. A máis importante forma de Parkinsonismo é a Enfermidade de Párkinson.
A enfermidade foi descrita edocumentada en 1817 (Essay on the Shaking Palsy) polo médico británico Dr. James Parkinson; os cambios bioquímicos asociados foron identificados nos anos 1960.
A comezos da década de 1960, os investigadores identificaron un defecto cerebral fundamental que é o distintivo da enfermidade: as perdas de células cerebrais que producen un neurotransmisor - a dopamina - fundamental, entre outros, nos circuítoscerebrais implicados no control do movemento. Este descubrimento levou aos científicos a atopar o primeiro tratamento eficaz da enfermidade de Parkinson e suxeriu formas de elaborar terapias novas e aínda máis eficaces.
A enfermidade caracterízase por unha desorde progresiva do movemento debido á disfunción das neuronas secretoras de dopamina nos ganglios da base, que controlan e axustan atransmisión dos comandos conscientes vidos do Córtex cerebral para os músculos do corpo humano.
Pode ser debido á Doenza de Párkinson que é idiopática (sen causa definida), xenética ou secundaria a outras doenzas, acometendo a persoas de todas as idades e sexos, mais con maior predominancia en persoas por riba de 60 anos de idade.
-------------------------------------------------
Etioloxía
Oparkinsonismo caracterízase pola disfunción ou morte das neuronas produtoras da dopamina no sistema nervioso central. O lugar primordial de dexeneración celular no Parkinsonismo é a substancia negra, compacta, presente na base do mesencéfalo. No entanto, tamén participan outros lugares durante o desenvolvemento da doenza, mesmo fóra do sistema nervioso central, dando ao Parkinsonismo un carácter complexo emultisistémico. O neurotransmisor principalmente deficiente é a dopamina, producido pola substancia negra, compacta. Así e todo, poden estar implicadas outras estruturas alén da substancia negra (tales como o locus ceruleus, o núcleo dorsal da rafe, o núcleo pedúnculo-pontino), levando a anormalidades doutros neurotransmisores, como a serotonina, a acetilcolina e a noradrelanina.
As zonasafectadas no Parkinsonismo teñen funcións de control motor extrapiramidal, ou sexa, controlan os movemento inconscientes como por exemplo os dos músculos da face (da comunicación emocional inconsciente) ou os das pernas cando o individuo está de pé (non é necesario normalmente pensar conscientemente en que músculos contraer e relaxar cando estamos de pé). Alén diso eses neuronas modifican os comandosconscientes básicos vidos das neuronas corticais motores para executar os movementos de forma suave e sen perder o equilibrio. Tamén é ese sistema extrapiramidal o que impide que haxa contracción e relaxamento continuo e alternado dos músculos agonistas e antagonistas ao realizar movementos de precisión, tales como termar dun obxecto, calculando inconscientemente o equilibrio exacto necesario desesmúsculos para termar o obxecto.
A forma predominante de Síndrome de Párkinson é a Doenza de Párkinson, idiopática e ligada ao envellecemento. Con todo, hai outras formas de Parkinsonismo con outras etioloxías mais a mesma manifestación clínica. Neste grupo inclúense os Parkinsonismos secundarios, con doenza primaria que lesa os núcleos basais, como encefalites (infeccións virais, porexemplo); doenza de Wilson (distorsión do acúmulo de cobre en diversos órganos incluíndo o cerebro); uso a longo prazo de determinados fármacos anti-psicóticos.
Enfermidade de Párkinson
A enfermidade de Párkinson é idiopática, ou sexa é unha enfermidade primaria de causa obscura. Hai dexeneración e morte celular das neuronas produtores de dopamina.
É posíbel que a doenza de Párkinson se deba a defectos...