ENSAYO SOBRE A M SICA NOS LTIMOS 40 ANOS

ENSAIO SOBRE A MÚSICA NOS ÚLTIMOS 40 ANOS

No seguinte ensaio, abordaremos de maneira breve o panorama musical xeral dende os anos 60 ata a acutalidade, tanto dende a prespectiva da música intelectual ou culta, identificada co obsoleto termo de “música clásica”, asi como os infinitos xéneros e estilos da música encadrada baixo a etiqueta de “popular”.
Cabe destacar que resumir un periodo musicaltan prolífico e amplo (cecais o mais amplo e multiestilistico de toda a historia musical) e unha labor canto menos complexa. Tratar de abordar brevemente un panorama musical tan amplo é de por si una tarefa imposible, polo que o que faremos será centranos nos aspectos e hitos mais destacables. Un problema fundamental que se nos presenta o tratar de abordar un periodo histórico tan recente é en simesmo a cercanía temporal a tal periodo, e como consecuencia, unha falta de prespectiva global, ademáis da enorme marea de información e datos dos que dispoñemos. Outro dos problemas é a amplísima diversidade de xéneros, estilos, e tendencias xurdidos pola globalización cultural que vivimos hoxe en día, onde as antigas fronteiras culturais do occidental e o oriental desapareceron, traendo consigouna mezcla total de caracteres de ambalas duas faccions. Debido a todo isto, tamén debemos de ter en conta que xa non só podemos centrarnos en estudar a música culta elaborada, como sucede noutras épocas da historia, dado que estaríamos abordando tal estudo dunha maneira partidista e elitista, dado que esa música é canto menos consumida de maneira minoritaria na actualidade, polo que debemoscentrarnos tamén no estudo música de maioritario consumo ou “popular”, que abrangue un espectro amplísimo de posibilidades. En consecuencia, a tarefa presentase imposible, canto menos, complexa, polo que trataremos de chegar a unha conclusión persoal e especulativa cecais próxima a realidade, algo que so poderemos comprobar en canto pase un considerable periodo de tempo respecto a este periodo aestudar.

Cara mediados do século XX, os concertos públicos de música clásica, ou a representación de ópera, perderon o incondicional e masivo apoio popular do que gozaron a principios de século. Unha das causas directas de tal declive, foron a ampla difusión da canción popular e a amplitude de xéneros que consigo trouxo esta difusión , propiciados polos avances tecnolóxicos no campo da gravación e asua difusión nos medios de masas, como a radio ou a televisión. Estos avances, propiciaron un mercado amplísimo e novo a explotar, onde non servían os complicados e elaborados discursos dunha sinfonía ou dunha obra de vangarda, senon que era necesaria una formula mais simple, mais directa, para facer mais sinxela esta clara labor comercial. Para esta labor era perfecta a forma de canción, confrases breves e repetidas acompañadas dunha música sinxela e pegadiza, fácilmente perdurable na memoria, e de breve duración, non mais de 4 minutos. Xorden así as listas de hits ou éxitos, onde a música pasa a converterse nun negocio máis, que ademáis resulta ser moi rendible co paso do tempo.
No ámbito de música intelectual ou culta, os compositores que se abrigaban baixo a bandeira doverdadeiramente moderno, son aqueles que rompian cos moldes do tradicional, un arte para a que o público xeral non estaba preparada, dado que a mesma non podía ser escrava do que lle agradase o público polo que se facia necesaria una educación para comprender a mesma, aportada neste caso polo estado. Debido a estas novas formas de facer música, producese unha escisión entre música e público, caendo nunrexeitamento manifesto por parte do público xeral e tamen do afeccionado a música clasica e incluso por parte dos propios músicos, algo que fai complexo a toma en valor e estima desta música. Isto ocorre tamen con outras músicas de orixe popular, coma o caso do jazz, que sufre un proceso similar, e pasa a separarse do gran publico, para convertirse en música para músicos.
Todo isto propicia que, o...