Escena 2 Despertar de primavera
En la escuela. Los muchachos sentados erguidos en cada uno de sus pupitres, recitando la Eneida de Virgilio. Se ponen de pie, uno tras otro para recitar. Herr Sonnenstich camina por los pasillos entre ellos, escuchando.
HERR SONNENSTICH:
Una vez más.
OTTO: (recitando)
…Vi superum saebae memorem Iunonis ob iram…
HERR SONNENSTICH:
Mejor, Herr Lammermeier. Continúe HerrZirschnitz.
GEORG:
… multa quoque et bello passus, dum conderet urbem.
HERR SONNENSTICH:
Herr Rillow. Desde el principio.
HANSCHEN:
Arma virumque cano, Troiae qui primus ab oris-
HERR SONNENSTICH:
Herr Robel… ¿Y?
ERNST:
…Italiam, fato profugus, Laviniaque venit Litora –
HERR SONNENSTICH:
Herr Stiefel.
(Pero Moritz se encuentra dormido)
¡Herr Stiefel!
MORITZ:
¿Señor?
HERR SONNENSTICH:Continúe Por favor… ¿Herr Stiefel?
MORITZ:
Laviniaque venit…
HERR SONNENSTICH:
¿Si?
MORITZ:
… litora… multum enim…
HERR SONNENSTICH:
¿Multum enim?
MORITZ:
Multum olim.
HERR SONNENSTICH:
¿Olim? ¿Multum Olim? Entonces de algún modo el piadoso Eneas ya ha sufrido demasiado en los días por venir.
(Risas)
¡Señores! Herr Stiefel, ¿tiene alguna remota idea…?
MELCHIOR:
Si me permite.
HERRSONNENSTICH:
¿Disculpe?
MELCHIOR:
Si me permite, Herr Sonnenstich. ¿No podríamos al menos considerar “multum olim” como una posible conjetura sobre cómo debería leerse el texto?
HERR SONNENSTICH:
No estamos hoy aquí para hacer conjeturas sobre cómo debe leerse el texto. ¡El joven cometió un error!
MELCHIOR:
“Multum olim” introduciendo “Multa quoque”. Un paralelismo entre aquello que Eneas yaha sufrido en la guerra y el sufrimiento en tierra y mar por venir.
HERR SONNENSTICH:
Herr Gabor. Desde el momento de la muerte de Virgilio se ha contaminado nuestro mundo con más que suficientes comentarios críticos basados en la conjetura textual.
MELCHIOR:
Con todo respeto señor. ¿Está usted sugiriendo que no existe lugar para el pensamiento crítico o la interpretación? De ser así entoncesal menos nosotros te...¡Ah!
HERR SONNENSTICH:
No estoy sugiriendo tal cosa. Estoy confirmando que Herr Stiefel cometió un error. ¿Estoy preguntando? ¡No! Exigiendo que usted corrija el texto fallido de su compañero y prosiga desde allí. … ¡Herr Gabor! … Herr Gabor, ¡¿está claro!?
MELCHIOR:
Si, Herr Sonnenstich. … “Litora multum ile”.
HERR SONNENSTICH:
¡Todos! Con Melchior Gabor. “Laviniaqueverit…”
MELCHIOR Y LOS CHICOS:
Litora, multum ile
et terris iactatus et alto
Vi superum saevae memorem
Iunonis ob…
El recitar de los muchachos se vuelve más alto, más intenso, más adormecedor-como si de alguna manera entráramos en la experiencia psíquica de Melchior. Se oye música electrónica algo contemporánea. Una tenue luz vacilante encuentra a Melchior. Él se destaca y canta.
LOQUE SE
MELCHIOR:
Lo que sé
De ciencias y de historia
Con horror
Marcado en mi memoria
Si dudo
Entonces me persiguen
Y lo peor de mí es la sentencia que consiguen
Te dirán
Lo escrito es lo que cuenta
Su verdad
De guerra se alimenta
No dejan
Que pienses diferente
Si lo único que importa es que en su Biblia esté presente
Pero sé que hay mucho más por ver
Buscando solo en mí
No en un papel
Solosé
Creer en mi verdad
Y sentir que esto va a cambiar
Continuar
No importa lo que hagan
Y nombrar
Estrellas que se apagan
Llamando
Al mundo y sus verdades
Gritando como un niño
Buscando libertad
Mirame
Yo busco en un grito
Que un día escucharás
Mirame
Ya oirás este grito
Mi grito
Que un día escucharán
CHICOS:
Multa quoque et bello passus,
dum conderet
urbem
Arma virumque cano,
Troiae quiprimus ab oris
Italiam fato profugus
Laviniaque venit
Litora, multum ille
et terris iactatus et alto
Vi superum, saevae
memorem Iunonis ob iram
Multa quoque et bello passus,
dum conderet
urbem
Arma virumque cano,
Troiae qui primus ab oris
Italiam fato profugus
Laviniaque venit
Litora, multum ille
et terris iactatus et alto
Vi superum, saevae
memorem Iunonis ob iram
Multa quoque et bello...
Regístrate para leer el documento completo.