Fe e razon

Posicionamento ante a razón e a fe na Idade Media
 
A relación entre razón e fe, é dicir, entre relixión e filosofía, foi unha das preocupacións básicas e fundamentasi na Idade Media. Dita relaciónfoi accidentada, chea de conflitos e altibaixos. Isto é porque se trata de dúas concepcions do mundo máis que distintas.
 
Por unha banda, a relixión móstrase como entregada por Deus ós homes,mentres que contrariamente a ela, a filosofía defínese como obtida por eles mesmos grazas á actividade da súa mente racional.
Ademais, a palabra relixiosa preséntase como definitiva, pronunciada dunhavez e para sempre, e posuidora dunha verdade absoluta; pola contra, a palabra filosófica móstrase sempre coma unha palabra reflexiva, xamáis única nin definitiva, dada no tempo e aberta para sercompletada, correxida ou substituida por outra.
 
Dende o punto de vista da filosofía, esta confrontación é consecuencia do intento da razón de reivindica-lo seu oco no coñecemento humano, a súa autonomíafrente a calquera tipo de imposicións. Trataríase de non colocar a teoloxía sobre a filosofía, a fe sobre a razón.
En cambio, dende o punto de vista da relixión, a historia desta relación centrouseprincipalmente no tema da copmpatibilidade ou incompatibilidade entre ambas. Neste temas podemos atopar diversas posturas:
 
-Contrariedade entre fe e razón: deféndese a incompatibilidade entre osdous tipos de saberes. Consideran que a fe se basta a sí mesma, polo que a filosofía sería superflua e innecesaria. Destacaría  a figura de Tertulianio que afirmaba 'credo quia absurdum' ('creo porque éabsurdo')
 
-Conciliación entre fe e razón: os defensores desta idea, entre os que se atopa San Agostiño, adoptaran unha actitude máis moderada. A fe e a razón necesitan da súa colaboración aíndaque seguen antepoñendo a relixión frente á razón xa que decían que a razón era un instrumento para aclarar as tesis impostas pola fe.
 
-Separación de fe e razón: ambas son autónomas, independentes...