frei martin sarmiento

Frei Martín Sarmiento, destaca no panorama cultural do século XVIII por ser un ilustrado defensor do galego. Naceu o 9 de marzo de 1695 en Vilafranca do Bierzo, con apenas catro meses, foitrasladado coa familia a Pontevedra, onde viviu toda a súa infancia.
O 3 de Maio de 1710, con 15 anos, marcha a Madrid e toma os hábitos no Mosteiro de San Martín. En 1711 estudou artes e filosofía nocolexio de Hirache e, desde 1716, teoloxía no colexio de San Vicente de Salamanca. Acabados os seus estudos pasou a ser profesor en varios colexios da orde beneditina, a que pertencía, primeiro noMosteiro leonés de Eslonza en 1717 e dous anos despois instalouse en Asturias. En Xuño de 1725, con 30 anos, volve a Galicia. Tras una curta estancia en Pontevedra para visitar a súa nai, Sarmientoretornou a Madrid onde se instalou definitivamente. Entre Febreiro de 1726 e Maio de 1727 trasladase a Toledo para catalogar os libros da catedral. Na súa etapa madrileña realizou en lingua españolanumerosas composicións por encomenda de diferentes persoas e institucións.
Os 35 anos reaparece nel un gran interese pola lingua, xa que estaba convencido de que a xente non coñecía o significado daspalabras que usaba. O seu interese centrábase nas linguas románicas, pero sobre todo no galego e no castelán.
En 1745 volve a Galicia. Neste viaxe vai anotando nun caderno os nomes dos lugares polosque vai pasando. Gustáballe investigar a etimoloxía das palabras galegas que escoitaba. Escribiu un libro en galego chamado “coloquio de 24 galegos rústicos”, grazas o cal coñecemos o galego que sefalaba na época. Tamén despois desta viaxe deu a coñecer a súa opinión con respecto os galegos, e dicir, reivindicou a capacidade do galego para se instalar en todos os campos, a urxencia daescolarización dos nenos galegos na lingua propia,a esixencia do coñecemento do galego as persoas que fosen traballar no país e a celebración litúrxica no noso idioma.
Sarmiento non so estaba interesado na...