Gogortasuna

Helburua:

Praktika honetan material batzuen gogortasun estatikoa neurtuko da durometro baten bidez.


Oinarri teorikoa:

Hiru material ezberdin (altzairua, latoia eta aluminia) marratzekozailtasuna aztertu behar da. Horretarako, D(mm) diametroko altzairu tenplatuzko esfera batekin, P(Kg) karga baten bitartez t(s) denbora konkretu batean zehar, material hauetan sortzen den marradurairaunkorra neurtu behar da, eta emaitzak interpretatu.


Materiala:

Hau da praktika hau burutzeko beharrezkoa den materiala:

• Durometroa
• Laginak: altzairua, latoia eta aluminioa
• Kronometroa• Mikroskopioa


Prozedura esperimentala:

Gogortasuna propietate mekanikoa da, eta praktika honetan materialen gogortasuna determinatzen da. Materialek ebakuntza edo gainazaleko marradurenaurrean azaltzen duten erresistentzia bezala definitzen da gogortasuna.

Lehenik eta behin, lagin bakoitzari aplikatu behar zaion karga kalkulatu behar da. Aldiz aurretik beharrezkoa da jakitea zenbatdenboran zehar aplikatuko behar zaion karga lagin bakoitzari, eta zein diametroko altzairu tenplatuzko esfera erabiliko den.

Kalkuluak eginda, lagina durometroan kokatuko da, eta durometroarenoinarria biratu beharko da laginak altzairuzko esfera ukitu arte. Orduan, durometroaren oinarriari hiru bira oso eman beharko zaizkio, eta jarraian, durometroaren palankari eman.

Lagin bakoitzerakoerabaki den denboran zehar, lagina durometroan utziko da, eta hau pasatzean, durometroaren oinarria berriro ere hiru buelta biratuz (oraingo honetan beste aldera), lagina esferatik urrundu behar da.Bukatzeko, durometroak laginean sortu duen marraduraren diametroa mikroskopioan neurtuko da (kontuan hartu behar da mikroskopioa eskalan dagoela, eta neurtzen den milimetro bakoitza 0,02mm direlaerrealitatean). Arrastoaren diametroak erlazio hau bete behar du esferaren diametroarekiko saiakuntza baliogarria izan dadin:


D/4 < d < D/2


Horrela, Brinell-en gogortasun formula eta trakzio...