hola
Vayse meu corachón de mib
Ya Rab, ¿si se me tornarád?
¡Tan mal meu doler li-l-habib!
Enfermo yed, ¿cuándo sanarad?
CANTIGAS DE AMIGO
Martín Códax (s. XIII)
Ondas do mar de Vigo
se vistes meu amigo?
E ai Deus, se verrá cedo!
Ondas do mar levado,
se vistes meu amado?
E ai Deus, se verrá cedo!
Se vistes meu amigo,
o por que eu sospiro?
E ai Deus,se verra cedo!
Se vistes meu amado,
por que ei gran cuidado
E ai Deus, se verrá cedo!
Meendinho (s. XIII)
Sedia-m'cu na ermida de San Simion
E cercaron-mi as ondas, que grandes son:
Eu atendend'o meu amigo.
Estando na ermida ant'o altar,
E cercaron-mi as ondas grandes do mar:
Eu atendend'o meu amigo.
E cercaron-mi as ondas, que grandes son,
Non ei i barqueiro, nen remador:
Euatendend'o meu amigo.
E cercaron-mi as ondas do alto mar,
Non ei i barqueiro, nen sei remar:
Eu atendend'o meu amigo.
Non ei i barqueiro, nen remador,
Morrerei fremosa non mar mayor:
Eu atendend'o meu amigo.
Non ei i barqueiro, nen sei remar,
Morrerei fremosa no alto mar:
Eu atendend'o meu amigo.
CANTIGAS DE AMOR
Bernal de Bonaval (s. XIII)
A dona que eu am' e tenho por senhoramostrade-mh-a, Deus, se vos em prazer for,
se non dade-mh-a morte.
A que tenh'eu por lume d'estes olhos meus
e por que choran sempr' , amostrade-mh-a Deus,
se non dade-mh-a morte.
Essa que vós fezestes melhor parecer
de quantas sey, ay Deus!, fazede-mh-a veer,
se non dade-mh-a morte.
Ai, Deus! qui mh-a fezestes mays ca mim amar,
mostrade-mh-a u possa com ela falar,
se nom dade-mi-a morteDon Dinis (s. XIV)
Quer'eu em maneira de proençal
fazer agora un cantar d'amor,
e querrei muit'i loar mia senhor
a que prez nen fremusura non fal,
nen bondade; e mais vos direi en:
tanto a fez Deus comprida de ben
que mais que todas las do mundo val.
Ca mia senhor quiso Deus fazer tal,
quando a faz, que a fez sabedor
de todo ben e de mui gran valor,
e con todo est'é mui comunal
aliu deve; er deu-lhi bon sen,
e des i non lhi fez pouco de ben,
quando non quis que lh'outra foss'igual.
Ca en mia senhor nunca Deus pôs mal,
mais pôs i prez e beldad'e loor
e falar mui ben, e riir melhor
que outra molher; des i é leal
muit', e por esto non sei oj'eu quen
possa compridamente no seu ben
falar, ca non á, tra-lo seu ben, al.
CANTIGA DE ESCARNIO
Martín Soares (s. XIII)Foi um dia Lopo jograr
a casa duü infançon cantar,
e mandou-lhe ele por don dar
três couces na garganta,
e foi-lhe escasso, a meu cuidar,
segundo como el canta
Escasso foi o infançon
en seus couces partir' enton,
ca non deu a Lopo enton
mais de três na garganta,
e mais merece o jograron,
segundo como el canta.
VILLANCICO
Caballero, queraisme dejar,
que me dirán mal.
¡Oh,qué mañanica, mañana,
la mañana de San Juan,
Cuando la niña y el caballero
Ambos se iban a bañar!
Que me dirán mal.
Caballero, queraisme dejar,
que me dirán mal.
Cantar del Mío Cid (alrededor de 1200)
Narra las hazañas del Cid como prototipo de nobleza heroica
El Cid sale de Vivar para el destierro
Narrador
De los sus ojos tan fuertemente llorando,Tornaba la cabeza y estábalos catando.
Vio puertas abiertas y postigos sin candados,
Alcándaras vacías, sin pieles y sin mantos,
Y sin halcones y sin azores mudados.
5
Suspiró mío Cid pues tenía muy grandes cuidados.
Habló mío Cid, bien y tan mesurado:
Cid
-¡Gracias a ti, señorpadre, que estás en alto!
-¡Esto me han vuelto mis enemigos malos!
La afrenta del robledal de Corpes (vv. 2697-2748)
En el robledal de Corpes entraron los de Carrión,
las ramas tocan las nubes, muy altos los montes son
y muchas bestias feroces rondaban alrededor.
Con una fuente se encuentran y un pradillo de verdor.
Mandaron plantar las tiendas los infantes...
Regístrate para leer el documento completo.