La musica moderna
Esgotada no século XX a creatividade da chamada xenericamente música clásica logo do escaso éxito de música dodecafónica o nulo empatismo dos creadores musicais a partir doposromanticismo, a modernidade na música ten a súa relevancia máis salientable no que atinxe á música popular.
Fronte á música tradicional, ou fronte á música clásica, e paralelamente cos avancestecnolóxicos que permiten a electrificación e o rexistro de sons, ao longo do século XX a música experimentou unha profunda transformación, paralelamente á súa chamada "democratización".
En primeirolugar, a invención do gramófono e a posibilidade de comercialización da música, para ser escoitada privadamente, levou ao público música proveñente doutros lugares distantes xeograficamente,permitindo que a música se convertese nun auténtico obxecto de consumo.
A partir da Segunda Guerra Mundial e conxuntamente coa aplicación da electricidade aos instrumentos e medios tanto de produción comode reprodución musicais, a música popular afroamericana influíu, desde o blues e o Jazz a un tipo de música diferente, axeitada para o disfrute das xeracións máis novas. Xeracións que comezaban acoñecer o ocio e que desexaban procurar evasións aos problemas que xurdiran da posguerra. Ese pulo pronto conseguiu crear ao seu arredor unha industria que logo do éxito mediático e popular deestrelas coma Elvis Presley ou The Beatles non dubidou en apostar por cantas novas alternativas aparecesen. A xuventude, por primeira vez, era a destinataria do mercado.
Ese desenvolvemento industrialda música e a explosión sociocultural dos anos 60 non só permitiu así converter a música nun obxecto de consumo habitual, senón que tamén fixo posible que a propia xente, a xente nova, participaseno proceso de creación e produción musical, sen necesidade de estudios ou preparación especiais, e sen a necesidade de se axustar a canons ou regras, pois precisamente tratábase de afastarse de...
Regístrate para leer el documento completo.