Las cantigas de amigo

Santiago de Compostela: a lo largo del camino las noches eran el momento para contar los milagros de Nuestra Señora. Esos cuentos estaban siempre en relación con la sociedad medieval de la época.
En el siglo XII, hubo un fuerte desarrollo de la representación marial, tanto en la arquitectura como en la producción literaria de la época.

CANTIGAS DE AMIGO

1. Orixe e caracterización dascantigas de amigo.
2. Forma das cantigas de amigo.
3. Personaxes.
4. Ciclos temáticos das cantigas de amigo: Variedades
5. Campos sémicos.

1. Orixe e caracterización das cantigas de amigos.

Trátase dun desenvolvemento autóctono dunha poesía popular de carácter feminino. Os cantares de amigo son populares, espontáneos, cercanos á vida e orixinais.
Os cantares de amor son cortesáns,artificiais e afectados de provenza.
Polo que respecto á caracterización é preciso comezar dicindo que as cantigas de amigo son composicións realizadas, por un home nas que este pon en labios dunha muller un lamento, unha invocación, unha chamada ou unha queixa amorosa dirixida ó seu amigo.
Tematicamente e afín a cantiga de amor pero distínguese desta pola perspectiva atmósfera, a entoación e osesquemas formais en que se manifesta a situación.
A muller que se queixa ou se indigna pola ausencia ou indiferencia do amigo é sempre unha doncela inxenua, pero que coñece tódolos segredos e tódalas posibilidades da súa condición feminina para o amor. Esta muller adquire tódolos estados sicolóxicos de muller namorada, oponse á refinada "Senhor" aristocraticamente esquiva e feudalmente distante dacantiga de amor. Estamos diante de sentimentos femininos perceptibles polo home e non diante dunha confesión de muller berante ó amor. O motivo esencial é o seguinte:
A doncela namorada que se dirixe ó seu amigo.
A palabra clave amigo aparece en xeral no comezo da cantiga caracterizando o xénero na esencia narrativa do poema.
O preámbulo é unha característica da cantiga de amigo indicando oestado sentimental da doncela. A protagonista pódese dirixir á nai, a outra amiga, a unha irmá. Para falar do seu amigo actuando estas de confidentes.
Na primeira cobra (estrofa) está toda a mensaxe, no resto dos versos atopamos a repetición. A repetición e o paralelismo son necesarios para transmitir a carga emotiva que a cantiga conleva. A cantiga de amiga evita que a acción atrinxa prioridadesobre a tensión emocional.
O amigo nunca responde, non se produce diálogo, coñecémolas actitudes masculinas a través das palabras da amiga. Outro elemento esencial e o sentimento da natureza a paisaxe e non urbana.

2. FORMA DAS CANTIGAS DE AMIGO.

• PARALELISMO: Desde o punto de vista da forma é o rasgo máis característico da cantiga de amigo.
Este e o procedemento repetitivo que enlaza asestrofas de dous en dous, facendo que os versos da segunda estrofa sexan unha pequena variante dos versos da primeira estrofa. O paralelismo pode ser de dúas clases:
□ Paralelismo perfecto: substitución da última palabra do verso por outra sinónima, ou repetición das mesmas palabras, pero con ordenación diferente de modo que varíase a rima.
□ Paralelismo imperfecto: os versos da segunda estrofareproducen libremente a estructura sintáctica ou significado dos versos da primeira estrofa.
• LEIXAPRÉN: Consiste na repetición dos segundos versos dun par de estrofas. Como primeiros versos do par seguiente
• REFRÁN: Estribillo que se repite ó final de cada estrofa.

3. PERSONAXES

• A NAI: a doncella débelle explicacións de todo o que fai. A vida sentimental da moza a fiscalizada sópola nai, o seu papel e o de vixianza prohibida. Nos conflictos entre nai e filla xéranse as veces actitudes de reveldía polo xeral a nai consente no namoro, pero advirte á filla que non vaia máis alá e permitíndolle que vaia a ve-lo seu amigo pídelle que non lle diga a ninguén que foi ela a consentidora.
• A CONFIDENTE: as doncelas tiñan que confiala súa coita de amor a alguén, normalmente as...