Leptospirose

A LEPTOSPIROSE

•Índice:
-Axente causante
-Historia da enfermidade
-Sintomatoloxía e fases da enfermidade
-Tratamento
-Incidencia na poboación
-Prevención
-Inmunidade
-Investigación e desenvolvemento

•Axente causante:
É unha enfermidade infecciosa, bacteriana; que pode ser asintomática ou presentarse como unha enfermidade febril con sintomatoloxía inespecífica, emerxente de granimportancia a nivel global que ocorre cando se entra en contacto coa bacteria Leptospira. Redacción breve e mesturada. Transmítese dos animais ao ser humano e a infección pode producir dende febre ata a infección de múltiples órganos, causando incluso a morte.
-As leptopirosas son espiroquetas, helicoidais, delgadas de 4-20 µm de lonxitude, de 0'1 a 0'25
µm de diámetro.
-Undos seus extremos forma un gancho.
-Movemento moi activo.

•Historia da enfermidade:
Probablemente Lacerauxfixo en 1802, a primeira descrición clínica de leptospirse mentres que en 1883 Landarouzi describiu un caso típico con ictericia e hemorraxias denominándoo tifo hepático. Tres anos despois, en 1886, Mathiu en Francia e Weil en Alemaña describen cadros agudos febrís con ictericia emanifestacións de agresión renal. Goldschimid en 1887 propuxo o nome de Enfermidade de Weil.
É en 1914 que os xaponeses Inada e Ido encontran unha espiroqueta no fígado de cobayos infectados con sangue de enfermos mineiros febrís. No cobayo apareceron fenómenos hemorráxicos e é por esta razón que os investigadores xaponeses chamaron o axente encontrado “Spirochaeta icterohaemorrhagiae”. O mesmoequipo xaponés encontrou a relación deste microorganismo coas ratas de desaugadoiro e ao estudalas encontraron que o 40% desas ratas eran portadoras deste axente.
En 1917 e 1918 Noguchi estudou varias mostras illadas en diferentes lugares e propuxo a creación do xero leptospira. Nun hospital de Lima en 1917, Pradairo e Ribeyro describiron o primeiro caso de leptospirse en Perú. Nos 4 anos seguintesilláronse e diagnosticaron varios casos en humanos.
Entre 1955 e 1957 Herrer estudou cans e gatos infectados por leptospiras e encontrou que o 46.4% dos 444 cans estudados de Lima e Callao presentaban anticorpos con títulos positivos. Ademais en 26 dos 435 cans nos que se conseguiu facer cultivo de triturado de ril, illouse o microorganismo.
Este estudo inicial no noso país,???????????? mostrouque un animal que se mantén en contacto co home, como é o can, pode ser fonte de infección do humano, non obstante debido a que a cepa canicola ocasiona infeccións oligosintomáticas, estas poden pasar desapercibidas polo clínico. Con profundo interese continuaron os estudos da leptospirse no noso país e novamente Herrere Liceras mostraron en 1960 sobre a base de cultivo de ril, que as ratas queinfestaban os mercados de abastos da cidade de Lima presentaban unha incidencia de infección entre 38.3 e 54.5 dependendo do mercado estudado. Naquela oportunidade identificouse que o 49% das ratas do Mercado Central de Lima estaban infectadas por Leptospirosa e ao correlacionar estes achados con infección en humanos só encontrouse anticorpos positivos, en 3 de 112 persoas examinadas. O serotipoencontrado nesas persoas foi canícola a diferenza do serotipo esperado. Esta incongruencia nos resultados foi interpretada como consecuencia de non ter usado antíxeno proveniente de cultivos de cepas illadas das mesmas ratas.
As características desta enfermidade en Lima e Callao foron analizadas entre 1965 e 1972. No Callao , por exemplo encontraron que 90.63% dos cans estudados estaban infectados conleptospiras do grupo canícola e o 6.66% con leptospiras do xénero icterohaemorrhagiae.
Ata 1975 os estudos realizábanse principalmente en ratas de desaugadoiros de Lima pero a partir dese ano pasouse a estudar animais da serra e selva peruana encontrándose índices de infección de ata 100%. En 1981 illáronse leptospiras do serogrupo Ballum de ratos brancos de laboratorio con índices de...