Los or genes de la danza

As orixes da danza
Din que o baile inventouse para entreter á xente e para poder expresar o que se sentía sen ser
danados, pero eu creo que non foi así.

Fai moito tempo cando os primeiros reis gobernaban a Terra, había seres de ceo tamén
chamados Luciodos, entre eles estaban os anxos, os arcanxos, e os querubíns, e tamén
estaban os seres de terra aos que se lles denominaba Elementais.Curiosamente os Luciodos
desexaban visitar o Reino da Terra, mentres que os Elementais querían con todo o seu ser ir
ao Reino dos Ceos. Con ambas partes desexando coñecerse, a raíña das fadas, Dafne, e o
arcanxo Miguel, decidiron reunirse no Mundo Humano, que era o único lugar que conectaba
seus dous reinos. O día da reunión ocorreu un incidente. Quedaron nun bosque, Miguel
divisou aDafne a uns poucos metros, e se fixou en que había a silueta dun home detrás dela
a punto de collela.

-¡Coidado!- gritoulle, pero xa era moi tarde o home suxeitábaa polo colo, e como intentaba
resistirse o humano fixo máis forza ata que a afogou. Nese instante a fermosa fada
desintegrouse nun polbo dourado que desapareceu no aire, iso era o que lles pasaba ás
fadas cando morrían. Desdeaquel día nin los Elementais ni los Luciodos se atreveron a pisar
ese mundo, noso mundo. Pero aínda quedara algo de Dafne.

Fai un tempo naceu unha nena co cabelo louro e os ollos grises lixeiramente azuis. Agora a
nena xa tiña 12 anos e convertérase nunha moza fermosa, os seus ollos cambiaran a unha cor
prateada case cristalina, o seu pelo longo escurecérase volvéndose cor mel, a súa pelera
pálida coas meixelas avermelladas, e os seus beizos eran carnosos e vermellos . Tiña un
corpo moi pequeno, unha persoa así só podía ser filla dunha fada, pero a realidade era que os
seus pais eran humanos, sen embargo ela non se parecía a ningún deles, súa nai era de ollos
verdes, pel morena, e cabelo negro, e eu pai era de cabelo vermello e ollos castaños. O nome
desta nena eraLyria.

Un día esta moza paseaba pola rúa cando escoita música, un son que facía que se movera ao
ritmo. Deixouse levar por esa marabillosa sensación, e de pronto tivo unha visión, observou ao
Reino da Terra e ao do Ceo nun mesmo lugar, e todos os seres novos para ela estaban
sorprendidos. Asustada ante esa situación Lyria botou a correr ata que todo iso desapareceu.
Cando paroudecatouse de que se perdera, estaba tan conmocionada por todo o sucedido
que desmaiouse.

Cando espertou atopouse nunha pequena casa feita de madeira en medio dun bosque.
-¿Qué tal te atopas?- preguntou unha voz que proviña dunha figura tapada cun capucho.
-¿Onde me atopo? ¿Qué ocorreu? ¿Quén es ti? - preguntou un pouco desesperada.

Ese ser intentou tranquilizala pero non serviu de nada, así querematou por contarlle toda a
historia dos reinos e un segredo sobre o seu pasado, en realidade Lyria non era de todo
humana ¿Recordades os polbos nos que se desintegran as fadas cando morren? Ben, é
verdade que desaparecen,a menos que estean en contacto coa vida , e a noite en que morrera
a raíña das fadas parte dos seus polbos caeran na pel do home o que facía que fose del
parte da maxia dasfadas toda a súa vida, polo que aquela persoa cruel era o pai de Lyria, e
esta herdara a maxia, polo que era medio fada medio humana. Isto pareceu desgustar e
frustrar á nena, pasou un tempo chorando. Nese momento acercouse a figura misteriosa e
díxolle:

-Non importa o que sucedera porque xa pasou, e todo ocorre por algunha razón, creo que a
morte de Dafne foi para que ti naceras e uniras oceo e a terra, así a súa morte haberá valido
algo. Eu intentei cumprir ese obxectivo pero fracasei. Tócache a ti.
-¿Quen es? ¿Por que me axudas?- preguntou desconcertada a moza.
-Son... o arcanxo Miguel- respondeu quitándose o capucho- Sinto non haber salvado a Dafne,
ti podes facer que o seu desexo se faga realidade.

Lyria accedeu a realizar aquela inesperada loucura. Os dous empezaron a...