Memorias dun neno labrego

Memorias
dun neno
labrego.

Xosé Neira Vilas

Resume:
Balbino é un rapaz pobre que traballa no campo e está sometido a un amo inxusto. O rapaz escribe o
seu día a día nun cuaderno, pero nonquere que ninguén llo lea, xa que nel reflexa todos os seus
sentimentos.
Blbino tiña unha vida moi dura, seu pai mallaba nel sempre que facia algo malo ou lle daba o seu
merecido a Manolito, ofillo do señor, que sempre insultaba a Balbino ou se metía con el e o resto
da súa familia sempre lle estaba a dar ordes; él o que quería era marchar para Ámerica coma o seu
irmán maior, pero a súafamilia non lle deixaba. Balbino para entreterse un pouco facía figuras co
barro mentres escoitaba os berros da xente do pobo buscándoo, e o único que o atopaba era Pachín,
o seu queridísimo can.
Afamilia de Balbino sempre está de loito, e mentres que os demáis rapaces están na rúa xogando,
Balbino está na casa rodeado de tristeza.
Un día o raposo entrou e comeuse nove galiñas da familia deBalbino; o que fixeron despois disto
foi meterlle veleno ás galiñas mortas e abrirlle ao raposo para que ascomera e asi morrese, pero en
vez diso o que as comeu foi Pachín, e morreu.
Chegou o día dafesta do pobo pero a Balbino non lle deixaron ir, pero el estaba entusiasmado por ir
a mañán seguinte a recoller todo o que perdera a xente na festa.
En canto abriu o día Balbino foi correndo ao campoda festa e atopou unha caixiña epensaba que no
seu interior habería un montón de tesouros que o sacarían da pobreza. O que fixo foi escondela
debaixo dun montón de terra, e iría ao día seguinte apor ela. Pero na noite houbo un temporal e os
ríos desbordaron e a auga levou a caixa de Balbino, cando o rapaz foi por ela e veu que non estaba
botou as mans á cabeza e empezou a chorar.
Serafínera o enterrador do pobo. Balbino tíñalle moito agarimo, xa que ás veces sen que se
enterasen na casa, iba xunto del e falaban un rato. Serafín deulle algúns consellos sobre a morte e a
vida. O neno...