Mitos E Ritos Sobre A Morte

Mitos e ritos sobre a morte en Galicia

Irene Moares Hermo 1º Bachillerato A
Na actualidade perderonse moitos dos ritos e mitos que definían a nosa cultura galega, e xa só quedan algún mitos eritos cristiáns.
Os ritos e mitos galegos son moi diversos, cambian de parroquia en parroquia, chegando ata a ser contradictorios uns cos outros. Vou falar dunha versión de cada un dos ritos e mitossobre a morte máis importantes da nosa comunidade.
O URCO:
Entre as crenzas sobre o urco, a máis estendida refírese ó urco como un can grande, inmortal, de cor negra, con orellas colgantes que caíanpolos seus costados e xunto a elas nacían dous pequenos cornos, e arrastraba polo chan o seu longo rabo mentres camiñaba. (Aínda que hai que o representa como unha serpe).
Este animal de aspectohorrible presentábase pola noite, os días de bruma ou néboa para que a súa imaxe entre as sombras dese repugnacia. Atraía ás persoas co seu aullido. Atoparse con él era premonición da morte segura dun serquerido ou da morte propia.

O AIRE DE DEFUNTO:
É a colonización dun corpo vivo pola alma dun defunto. Normalmente instálase no copo dun neno, e ata nun feto que se está desenvolvendo no ventre desúa nai.
O defunto transmítelle unha enfermidade ao vivo para que se repare algún mal que se lle fixo ao morto. Como pode ser enterralo de mala forma ou non cumplir a súa última vontade.
Existenvarias formas de curalo, como ritos de curación ou acudir só ao cemiterio a medianoite e pedir perdón ao defunto.
ALMAS EN PENA:
A tradición das almas en pena está estendida por todos os recunchos deGalicia, pero en cada parroquia vívese dun modo diferente.
Hai dous tipos de almas en pena:
* As que vagan solitarias
* As que o fan en grupo: A Santa Compaña
Almas solitarias:
En xeral asalmas que vagan errantes por Galicia, son almas de persoas que morreron violentamente ou que morreron novas e deixaron nesta vida temas pendentes.
As almas en pena non teñen porque ser de mal...