Nacionalismo

NACIONALISMO S.XIX

Os movementos nacionalistas foron, ó lado do liberalismo o outro factor de dinamismo político nunha Europa restaurada, na que abundaban tanto al nacionalidades fragmentadascomo Grecia, Italia, Alemaña, Polonia (nacionalismos integradores), como os estados plurinacionais: Países Baixos, Imperio turco, Imperio austro-húngaro (nacionalismos disgregadores):
A nación seconcibe como unha comunidade con conciencia de compartir un pasado, unha cultura e unha lingua común, e con ambicións de converterse nun Estado
O nacionalismo do século XIX presenta unha grandecomplexidade e diversidade, tanto nas fontes nas que se inspira como nas súas manifestacións. O pensamento nacionalista participa de distintas fontes:
1º.- As ideas de liberdade, soberanía e independencianacional que emanan directamente dos principios da Revolución Francesa. O dereito dos pobos a dispoñer de si mesmos é unha prolongación da soberanía nacional. De feito, os primeiros movementosnacionalistas europeos van adoptar moitas das ideas e símbolos da Revolución Francesa.
2º.- O historicismo romántico que, partindo do sentimento de pertenza a unha comunidades nacional diferenciada (etnia,relixión, cultura, lingua, pasado histórico, etc) defende o dereito das nacións a converterse en Estados.
3º.-Os intereses de certos grupos sociais como as burguesías industriais de determinadas zonasou as clases medias cultas que a través do feito nacional van ver satisfeitas as súas aspiracións de mercados máis amplos ou dunha emancipación cultural.
O longo do século XIX os movementosnacionalistas presentan tamén diversidade ideolóxica; en distintos momentos e lugares, o feito nacional manifestouse unido a ideoloxías liberais, democráticas e autoritarias.
-Entre os anos 1815 e 1830 asreivindicacións nacionais en Europa estiveron intiammente unidas á ideoloxía liberal, ata o extremo de que liberalismo e nacionalismo confúndense nos movementos de independencia de Grecia (1820) e...