Natureza

primeiro acto: o desenmascaramento

nunca soubemos certamente se os ruxidos eran ciencia ou caracter cando na noite fechada o ceo brumaba. Parecían toses e maldicións dun vello con artrósis áscostas, refunfuñando contra os fillos que nunca quixo. O ceo cas nubes por barbas odiábanos día a día cando chegaba o frío. Eran ataque shistéricos, enfado e llanto desconsolado. Zoa nas nosas noites,pero nunca crimos na maxia da terra da maxia e lle chamamos ciencia.
Un día, farto do que nos enorgullecemos algún día de chamar progreso, brumou, toseu, roncou, en inverno, tan forte que resonou nopeito de mulleres e homes, meniños e vellos. Resonan como bombas. A guerra que emprendeu a natureza contra nós non ten volta. Atentos fillos de Deus (nunca da Terra, ela nunca o permitiría) as cartasestán botadas.
Non se deu nome nunca, so se dedicou a loitar, contra a toledume do home, na terra, no seu fogar. Gritaba en volcáns acesos e en tormentas negras. A natureza, antihumana declarada defacto, loitaba a peito descuberto.

Benvida sexa a xustiza poética que pola súa man emprendeu a vida contra nós.

primeiro acto: o desenmascaramento

nunca soubemos certamente se os ruxidos eranciencia ou caracter cando na noite fechada o ceo brumaba. Parecían toses e maldicións dun vello con artrósis ás costas, refunfuñando contra os fillos que nunca quixo. O ceo cas nubes por barbasodiábanos día a día cando chegaba o frío. Eran ataque shistéricos, enfado e llanto desconsolado. Zoa nas nosas noites, pero nunca crimos na maxia da terra da maxia e lle chamamos ciencia.
Un día, farto doque nos enorgullecemos algún día de chamar progreso, brumou, toseu, roncou, en inverno, tan forte que resonou no peito de mulleres e homes, meniños e vellos. Resonan como bombas. A guerra que emprendeua natureza contra nós non ten volta. Atentos fillos de Deus (nunca da Terra, ela nunca o permitiría) as cartas están botadas.
Non se deu nome nunca, so se dedicou a loitar, contra a toledume do...