Ninguno
Páginas: 8 (1858 palabras)
Publicado: 7 de abril de 2011
Píramo y Tisbe (liber IV)
La pareja enamorada (55-57, 60-70) Pyramus et Thisbe, iuvenum pulcherrimus alter, altera, quas Oriens habuit, praelata puellis, contiguas tenuere domos, … Tempore crevit amor; taedae quoque iure coissent, sed vetuere patres: quod non potuere vetare, ex aequo captis ardebant mentibus ambo. Conscius omnis abest; nutu signisque loquuntur, quoque magis tegitur, tectusmagis aestuat ignis. Fissus erat tenui rima, quam duxerat olim, cum fieret, paries domui communis utrique. Id vitium nulli per saecula longa notatum (quid non sentit amor?) primi vidistis amantes et vocis fecistis iter, tutaeque per illud murmure blanditiae minimo transire solebant. 70 65 57 60 55
Los encuentros secretos (71-86, 88-90) Saepe, ubi constiterant hinc Thisbe, Pyramus illinc, inquevices fuerat captatus anhelitus oris, ”invide” dicebant “paries, quid amantibus obstas? Quantum erat, ut sineres toto nos corpore iungi aut, hoc si nimium est, vel ad oscula danda pateres? Nec sumus ingrati: tibi nos debere fatemur, quod datus est verbis ad amicas transitus aures.” Talia diversa nequiquam sede locuti sub noctem dixere “vale” partique dedere oscula quisque suae non pervenientiacontra. Postera nocturnos Aurora removerat ignes, solque pruinosas radiis siccaverat herbas: ad solitum coiere locum. Tum murmure parvo multa prius questi statuunt, ut nocte silenti fallere custodes foribusque excedere temptent, cumque domo exierint, urbis quoque tecta relinquant, 85 86 80 75
conveniant ad busta Nini lateantque sub umbra arboris: arbor ibi niveis uberrima pomis, ardua morus, erat,gelido contermina fonti.
88
90
La huida (93-108, 115-121, 125-127) Callida per tenebras versato cardine Thisbe egreditur fallitque suos adopertaque vultum pervenit ad tumulum dictaque sub arbore sedit. Audacem faciebat amor. Venit ecce recenti caede leaena boum spumantes oblita rictus depositura sitim vicini fontis in unda; quam procul ad lunae radios Babylonia Thisbe vidit et obscurumtimido pede fugit in antrum, dumque fugit, tergo velamina lapsa reliquit. Ut lea saeva sitim multa compescuit unda, dum redit in silvas, inventos forte sine ipsa ore cruentato tenues laniavit amictus. Serius egressus vestigia vidit in alto pulvere certa ferae totoque expalluit ore Pyramus; ut vero vestem quoque sanguine tinctam repperit, “una duos” inquit “nox perdet amantes, sed timidi est optarenecem.” Velamina Thisbes tollit et ad pactae secum fert arboris umbram, utque dedit notae lacrimas, dedit oscula vesti, ”accipe nunc” inquit “nostri quoque sanguinis haustus!” Quoque erat accinctus, demisit in ilia ferrum, nec mora, ferventi moriens e vulnere traxit. Ut iacuit resupinus humo, cruor emicat alte. Arborei fetus adspergine caedis in atram vertuntur faciem, madefactaque sanguine radixpurpureo tinguit pendentia mora colore. 120 121 125 108 115 105 100 95 93
El triste reencuentro (128-129, 131-152a) Ecce metu nondum posito, ne fallat amantem, illa redit iuvenemque oculis animoque requirit, 129
utque locum et visa cognoscit in arbore formam, sic facit incertam pomi color: … Dum dubitat, tremebunda videt pulsare cruentum membra solum, retroque pedem tulit, oraque buxopallidiora gerens exhorruit aequoris instar, quod tremit, exigua cum summum stringitur aura. Sed postquam remorata suos cognovit amores, percutit indignos claro plangore lacertos et laniata comas amplexaque corpus amatum vulnera supplevit lacrimis fletumque cruori miscuit et gelidis in vultibus oscula figens ”Pyrame,” clamavit, “quis te mihi casus ademit? Pyrame, responde! Tua te carissima Thisbenominat; exaudi vultusque attolle iacentes!” Ad nomen Thisbes oculos a morte gravatos Pyramus erexit visaque recondidit illa. Quae postquam vestemque suam cognovit et ense vidit ebur vacuum, “tua te manus” inquit “amorque perdidit, infelix! Est et mihi fortis in unum hoc manus, est et amor: dabit hic in vulnera vires. Persequar extinctum letique miserrima dicar causa comesque tui.
131
135
140...
La pareja enamorada (55-57, 60-70) Pyramus et Thisbe, iuvenum pulcherrimus alter, altera, quas Oriens habuit, praelata puellis, contiguas tenuere domos, … Tempore crevit amor; taedae quoque iure coissent, sed vetuere patres: quod non potuere vetare, ex aequo captis ardebant mentibus ambo. Conscius omnis abest; nutu signisque loquuntur, quoque magis tegitur, tectusmagis aestuat ignis. Fissus erat tenui rima, quam duxerat olim, cum fieret, paries domui communis utrique. Id vitium nulli per saecula longa notatum (quid non sentit amor?) primi vidistis amantes et vocis fecistis iter, tutaeque per illud murmure blanditiae minimo transire solebant. 70 65 57 60 55
Los encuentros secretos (71-86, 88-90) Saepe, ubi constiterant hinc Thisbe, Pyramus illinc, inquevices fuerat captatus anhelitus oris, ”invide” dicebant “paries, quid amantibus obstas? Quantum erat, ut sineres toto nos corpore iungi aut, hoc si nimium est, vel ad oscula danda pateres? Nec sumus ingrati: tibi nos debere fatemur, quod datus est verbis ad amicas transitus aures.” Talia diversa nequiquam sede locuti sub noctem dixere “vale” partique dedere oscula quisque suae non pervenientiacontra. Postera nocturnos Aurora removerat ignes, solque pruinosas radiis siccaverat herbas: ad solitum coiere locum. Tum murmure parvo multa prius questi statuunt, ut nocte silenti fallere custodes foribusque excedere temptent, cumque domo exierint, urbis quoque tecta relinquant, 85 86 80 75
conveniant ad busta Nini lateantque sub umbra arboris: arbor ibi niveis uberrima pomis, ardua morus, erat,gelido contermina fonti.
88
90
La huida (93-108, 115-121, 125-127) Callida per tenebras versato cardine Thisbe egreditur fallitque suos adopertaque vultum pervenit ad tumulum dictaque sub arbore sedit. Audacem faciebat amor. Venit ecce recenti caede leaena boum spumantes oblita rictus depositura sitim vicini fontis in unda; quam procul ad lunae radios Babylonia Thisbe vidit et obscurumtimido pede fugit in antrum, dumque fugit, tergo velamina lapsa reliquit. Ut lea saeva sitim multa compescuit unda, dum redit in silvas, inventos forte sine ipsa ore cruentato tenues laniavit amictus. Serius egressus vestigia vidit in alto pulvere certa ferae totoque expalluit ore Pyramus; ut vero vestem quoque sanguine tinctam repperit, “una duos” inquit “nox perdet amantes, sed timidi est optarenecem.” Velamina Thisbes tollit et ad pactae secum fert arboris umbram, utque dedit notae lacrimas, dedit oscula vesti, ”accipe nunc” inquit “nostri quoque sanguinis haustus!” Quoque erat accinctus, demisit in ilia ferrum, nec mora, ferventi moriens e vulnere traxit. Ut iacuit resupinus humo, cruor emicat alte. Arborei fetus adspergine caedis in atram vertuntur faciem, madefactaque sanguine radixpurpureo tinguit pendentia mora colore. 120 121 125 108 115 105 100 95 93
El triste reencuentro (128-129, 131-152a) Ecce metu nondum posito, ne fallat amantem, illa redit iuvenemque oculis animoque requirit, 129
utque locum et visa cognoscit in arbore formam, sic facit incertam pomi color: … Dum dubitat, tremebunda videt pulsare cruentum membra solum, retroque pedem tulit, oraque buxopallidiora gerens exhorruit aequoris instar, quod tremit, exigua cum summum stringitur aura. Sed postquam remorata suos cognovit amores, percutit indignos claro plangore lacertos et laniata comas amplexaque corpus amatum vulnera supplevit lacrimis fletumque cruori miscuit et gelidis in vultibus oscula figens ”Pyrame,” clamavit, “quis te mihi casus ademit? Pyrame, responde! Tua te carissima Thisbenominat; exaudi vultusque attolle iacentes!” Ad nomen Thisbes oculos a morte gravatos Pyramus erexit visaque recondidit illa. Quae postquam vestemque suam cognovit et ense vidit ebur vacuum, “tua te manus” inquit “amorque perdidit, infelix! Est et mihi fortis in unum hoc manus, est et amor: dabit hic in vulnera vires. Persequar extinctum letique miserrima dicar causa comesque tui.
131
135
140...
Leer documento completo
Regístrate para leer el documento completo.