Obras de Platón
didáctica, intercalando exemplos e mitos para explicar as súas teorías principais. Aínda que noúltimo período atópanse tamén pasaxes de difícil comprensión.
O personaxe principal dos diálogos é Sócrates; moitas das ideas que este defende son xa
exclusivamente platónicas. Pero aparecen taménoutros personaxes do seu tempo, amigos e
discípulos de Platón, sofistas, filósofos e tamén parentes.
En cada diálogo céntrase na investigación dun tema (unha virtude, unha idea) pero en case todos
elesaparecen os problemas centrais do seu pensamento.
Clasificación das obras:
A cronoloxía dos diálogos segue sendo unha cuestión conflitiva entre os investigadores, xa que non
existen moitos datos.Por iso para clasificalos fíxanse en aspectos como a mención de feitos
históricos, o contido filosófico, o método narrativo...
Pero a clasificación a que nos imos axustar é atendendo á súa relacióncon Sócrates e á evolución
mesma do seu pensamento.
•
Período de xuventude ou socrático (393-389): diálogos en forma dramática, onde se discuten
problemas éticos sen lles dar unha solución. Entodos eles trata de resaltar a figura do seu
mestre Sócrates. Son os seguintes:
–
–
–
–
–
–
•
Apoloxía de Sócrates: no que fai unha defensa do seu mestre tras a condena.
Critón: trata daimportancia da obedencia ás leis
Laques: sobre a valentía
Lisis: sobre a amizade
Protágoras: sobre a posibilidade de ensinar a virtude
Cármides: sobre a temperanza
Período de transición(388-385) ( primeira viaxe a Sicilia, Platón ten 40 anos e funda a
Academia): rebasa os límites do ensino socrático, resaltando a súa insuficiencia. Obsérvase
un ataque centrado nos sofistas, tratando ostemas favoritos destes. Fai os primeiros esbozos
da teoría das ideas e trata temas de análise da linguaxe. As obras son:
– Gorgías: sobre retórica e política
– Menón: sobre o ensino da virtude
–...
Regístrate para leer el documento completo.