Os dous de sempre

Bibliografía
Alfonso Daniel Manuel Rodríguez Castelao,Os dous de Sempre, edición Galaxia----- 1994
Resumo
A tía Ádega vivía nunha casa familiar pequerrecha e fregadiña. Os rapaces tíñanllemedo os seus bicos porque quedaban adoecidos, pero era moi bondadosa. Mantíase de peixes que mercaba para botarlle os gatos, e todo para aforrar para os seus netos, os fillos de Farruco.Sempre que podíamandáballe lampreadas e cousas para comer. Farruco era un lacazán e de novo era moi guapo e as mozas toleaban por el. O sobriño máis vello de Ádega, Pedriño, foi vivir con ela e el tamen era unlacazán como o seu pai e sempre tiña fame.
O Rañolas un rapaz eivado, fíxose o seu mellor amigo pero a tía Ádega non quería que andivese con el. No verán sentábanse a falar diante da porta da casa da tía eso pensaban en que farían se fosen ricos. Rañolas era moi intelixente e aprendeu o silabario grazas a Pedriño. A nai do Rañolas votouno fora pa que traballase nas romerías, pasaro catro meses eRañolas volveu contento ata que se enterou que sua nai morrera. Pedriño tivo que estudar para crego para que a súa tía estivese orgulloso del, pero o latin non lle entraba na cachola. Cando foi a sancritíarecibiu a sua primeira malleira xa que comera todos os retrincos e era para repartir entre todos. Pasado un tempo chegoulle unha carta do seu amigo Rañolas na cal lle dicía que tiña un burro e unscantos pesos aforrados. O cura botou a Pedriño da escola por burro e díxolle que non volvera, tamen provou o oficio de escribante pero era demasiado lacazán, polo que o votaron e non volveu mais.Rañolas estaba vendendo candeas e outras cousas polo mundo adiante e comezaba a ser un home. Rañolas meteuse na picaresca porque coñeceu a Barrote e a Xarda, un dia foron a romería e levaronos presos peroRañolas puido escapar. Nun mercado fixo amizade cuna fiador pero rañolas decideu cruzar a fronteira. Pedriño estivo a punto de morrer, xa que estivo dous meses moi enfermo, pasou tempo e volveuse...