Os Seculos Escuros

OS SÉCULOS ESCUROS.
A finais da etapa medieval (s. XIV-XV), a mais gloriosa das letras galegas, o idioma e a literatura galega, afondaron nun período de decadencia.
Diversos, foron os factores queprovocaron a progresiva decadencia, entre os que destacamos: o asentamento no noso país unha nobreza estranxeira que non aceptou nin a cultura nin a lingua galega, esta substitúe a unha nobrezagalega derrotada tras apoiar os vencidos nas loitas dinásticas pola coroa de Castela, primeiro a Pedro I contra Henrique II de Trastámara y más tarde (1475-1479) a Juana la Beltraneja fronte a futuraIsabel la Católica; a ausencia dunha burguesía capaz de defender os seus intereses e os do seu país; a diminución da poboación; a perdida de autonomía da Igrexa galega, etc.
Estes feitos e a crecentepolítica centralista e intervencionista de Castela afinanza gravenmente o proceso desgaleguizador nas clases altas da sociedade e impiden a consolidación do galego como lingua literaria. Neste sistemacentralizador aparece, xunto o concepto de “estado nacional”, a necesidade de uniformización lingüística como un factor de cohesión da nova estrutura política.

A lingua galega, durante o largo períodode tres séculos (XVI, XVII e XVIII, denominados séculos escuros), estivo ausente dos usos escritos, fronte o castelán e o portugués que entran nun proceso de fixación e codificación, o que llesconfire a categoría de linguas de cultura. Sen embargo, segue a ser a vía normal de comunicación de case toda a totalidade da poboación. O exclusivo uso oral levou a dialectalización e a fragmentación doidioma e, polo tanto, a súa consideración como lingua alteraría, incapacitada para a ciencia e a cultura.
A nosa literatura queda así á marxe do Renacemento e do Barroco, coincidindo esta etapa máisescura co Século de Ouro da literatura castelá. Con todo posuímos algunhas cartas, documentos e escasas mostras literarias que nos permiten coñecer a lingua da época (destaca na literatura: Canción...