Os vellos non deben namorarse

 Guía de lectura de Os vellos non deben de namorarse.


Obra didáctica:

Preséntase coma unha obra nova no momento da escrita, na súa estrea e na actualidade. A súa novidade está en ser unhaobra plena, integral; é tradicional e innovadora, simple e complexa, clásica e actual, galega e universal.
A realización do asunto dramático lévase a cabo en tres versións paralelas, ou sexa, tresenfoques do mesmo drama; tres lances que presentan personaxes iguais no drama interno, pero diferenciados na traxectoria vital, na orixe, na clase social da que son representantes. Esta diferenciación émostra da universalidade do drama interno, aínda que os personaxes que o padecen sexan galegos.
O autor na presentación da obra, no prólogo, di que non pretende ser "obra de tese", pero é dubidableque non haxa unha clara intención didáctica.
Diriamos que a lección que Castelao pretende ensinar é unha das que, no decorrer temporal, a condición humana se encarga de revelar e que, na peza, semanifesta de forma máis directa que na realidade porque está individualizada. En Os vellos... non se formula ningunha teoría, esta formúlaa a propia humanidade e Castelao descríbea artisticamente.Articúlase externamente en: Prólogo, Lance I, Lance II, Lance III, Epílogo e Indicacións.
Título e Epílogo parecen concibidos xuntos; o primeiro sería o enunciado das conclusións que se sacan no segundo enon o enunciado do desenvolvemento planteado nos lances. A este, como di Carballo Calero, cadraríalle mellor o título Os vellos namoranse e morren.
O prólogo é parte fundamental na peza desde omomento en que na representación será interpretado "por outa‑voz colocado na carátula que porta unha gran moneca de cartón.

Esquema e estrutura argumental

No primeiro Lance o vello é o boticario, D.Saturio; a moza é a Lela; o mozo, o carabineiro; a Morte é o mendicante. O pobo nos tres lances son as mulleres. Neste primeiro os adxuntos son os irmáns do boticario.

No segundo Lance o vello...