Patata Explosiva

Un Ollo de Vidro
1.-Breve resumo do argumento:
O protagonista da historia é un esquelete que contanos a súa vida de morto,as historias dos seus compañeiros os esqueletes e o que lle pasou o seu pai.
Alfonso Rodríguez Castelao
Alfonso Daniel Manuel Rodríguez Castelao, naceu en Rianxo no ano 1886, e morreu no exilio -en Bos Aires- en 1950. Foi emigrante nos primeiros anos da súa vida. Pai donacionalismo galego, Castelao foi un intelectual comprometido coa terra e co país. Estudiou medicina, pero confesaba: "Fíxenme médico por amor a meu pai; non exerzo a profesión por amor á humanidade". Polifacético novelista, debuxante, caricaturista, pintor, teórico da arte, político, sempre reflexou na súa obra o seu compromiso co galeguismo e co mundo. Durante o exilio franquista, e no 1944publica "Sempre en Galiza", e convértese en primeiro presidente do Consello de Galiza, o goberno do país no exilio.
Os seus debuxos, complementados con agudos textos, amosan a Galicia rural, o caciquismo, os pobres, os cegos, os desamparados, o pobo que sofre... E nos últimos álbumes, os horrores da Guerra Civil. Como narrador, comeza con 'Un ollo de vidro' en 1922 e con Cousas, Retrincos e Os dous desempre, establece un conxunto único na narrativa galega que culmina con Sempre en Galiza, conectando literatura e política e teoría do galeguismo, o que o fai e un dos principais impulsores do Estatuto Galego de 1936. Castelao é sen dúbida o galego máis destacado do século XX. En 1964 adicanrolle o Día das Letras Galegas
3. Argumento:
O protagonista cóntanos que un día enfermoulle un ollo e foio médico, non lle fixeron nada pero quitáronlle unha chea de cartos. Un día estaba agachado dándolle de comer da man o seu galo Tenorio; acercouse e picoulle no ollo deixandolle o seu ollo torto. Volveu o médico e despois de quitarlle outra chea de cartos puxéronlle un ollo de vidro.
Morreu entre cobertores como morren os bos homes, afeitado, peiteado e co seu traxe de festa. Enterráronno senquitarlle o seu ollo de vidro. Despois de que os vermes deixáronno sen nada ata que quedouse sen a pouca febra que levaba.
Unha noite de luar foi cando erguiuse e saiu por primeira vez da súa cova. Estaba sorprendido aquel ollo que non lle servía para nada de vivo servíalle para ver de morto. Estaba tolo de contento e foi cara ó rueiro dos esqueletes.Fixouse nun esquelete que tiña a caliveraladeada,axiña decatouse que era un esquelete de muller e preguntoulle porque razón había morto.A muller díxolle que morrera de tristura,morrera namorada do home que descansaba debaixo da pedra que estaba sentada.Non quixo saber nada máis daquela muller e foise.
Para matar o tempo acercouse o cementerio civil,alí todos son máis serios.Acercouse a un grupo de esqueletes pero ningún de eles falaba galego.Un esquelete varudo e forte afastouno do grupo. ¡Era un inglés que falaba galego!
É moi amigo do inglés, xuntos paseaban moitas veces.Explica que hai moitos esqueletes que aprobeitanse de outros,como por exemplo un esquelete que era poeta pedíalle a outro a calivera para poder recitar o poema de Hamlet.Agora entendía porque o inglés tíñalle tanto aprecio,pedíalle o ollo para poder ver pero eldixéralle que non.
Empezou a contarlle a unha moza a historia da sua vida.Lembraba que cando era pequeno o seu pai viñera da América pero non trouxera nada máis que uns borceguíns vellos e un tarro de bicarbonato;o seu pai viña enfermo e morreu axiña.Mais el dicía que era digno de voltar millonario e san.
Un día estaban no rueiro falando das súas vidas e tocoulle o turno de contar a súa.Aínda nonrematara de contar a súa cando un esquelete ergueuse e deulle unha forte aperta. ¡Era o seu pai!
Despois duns días o seu pai cun lagarto nas masn díxolle que tiña que ir a San Andrés de Teixido para cumprir unha ofrenta que non cumpliu en vivo.
Contoulle que a súa alma tíñase que encarnar en aquel lagarto e que iba tardar bastante en voltar; así que encargouno de cuidar a súa cova.
Desde...