Relato en gallego inventado

Era o primeiro ano de Xoana no instituto onde se cambiaron ella e os seus amigos do colexio. Cursaban primeiro da ESO. Algúns dos seus amigos xa non ían na súa aula. Xoana sentíase máis maior.Vivían nunha vila ó carón dun río bastante caudaloso. O instituto non estaba tan céntrico coma o antigo colexio. Quedaba a catro quilómetros do núcleo de casas. Só había explanadas de millo na periferia.O mellor amigo de Xoana chamábase Brais. Criáronse xuntos, xa que as súas casas estaban pegadas. Iso fíxolles ser como irmáns, inseparables. Brais tamén foi para o mesmo instituto que Xoana.
A pesarde que o instituto estaba relativamente lonxe, xa que había outro a douscentos metros do antigo colexio, tiña bastantes alumnos.
Na súa aula eran vinte e seis con ella. Brais ía na mesma aula queXoana.
Nos recreos andaban eles dous xuntos, aínda que non lles custou relacionarse cos demais compañeiros.
A Xoana chamoulle a atención unha rapaza chamada Vallery.
O seu pai traballou uns anos naAmérica pero xa volveu había moito tempo. Por iso lle puxeron ese nome, aínda que todo o mundo lle chamaba Val.
Esta uneuse a Xoana e Brais nos recreos, ata se volveron inseparables. Val non vivía navila dous dos amigos, senon noutra que estaba a quilómetro e medio da deles.
Un día Brais contara que súa avoa lle confesara unha vez que de pequena vira a Santa Compaña dende o seu cuarto.
Xoanacontoulles que o seu avó tamén a vira subindo polo monte. Os dous amigos miraron para Val e preguntáronlle os dous a vez:
-E ti Val, ninguén da túa familia viu á Santa Compaña?
Val negou, pero dixoque, falando de espíritos e de almas en pena dicíase que na súa vila, hai moitos anos, estendérase unha peste de lepra e que o que facían era coller ós leprosos e queimalos para que non se estendera máisa peste. Dende meniños ata vellos.
O edificio no que se queimaban non era nin máis nin menos, o seu instituto! Por iso tamén estaba apartado da poboación. Todo iso contárallo súa nai, que tamén...