Segunda crise marroqui


Segunda crise marroquí

A segunda crise marroquí comeza o 1 de Xullo de 1911 e finaliza o 30 de Marzo de 1912. Os resultados que acadou esta crise foi o tratado de Fez, que foi un tratado que sefirmou o 30 de marzo de 1912, no cal o Sultán de Marrocos Abdelhafid cedeu a Soberanía a seu especialista dun País Francia, facendo de el un protectorado das Nacións Unidas. Tamén se consigueu aaceptación alemana a posición de Francia en Marrocos a cambio de territorios na colonia francesa de África Ecuatorial. As trece nacións que asistiron as sesións celebradas no Salón de Plenos doAxuntamento da cidade foron:
Alemaña, Francia, España, Marrocos, Gran Bretaña, Austria, EE.UU, Bélxica, Italia, Países Baixos, Suecia, Rusia e Portugal.
A crise de Agadir ou  Segunda Crise Marroquí,acontecida en 1911, (1911) estivo a piquespunto de desencadear unha guerra entre Francia eAlemaña, que podería terFrancia e Alemaña, o que puidese haber ocasionado a Primeira Guerra Mundial Primeira GuerraMundial, só que tres anos antes.
O incidente comezou polo envío dun buque canoneiro alemán ao porto atlántico marroquí de AgadirAgadir, un enclave estratéxico de importancia tanto polas súascaracterísticas intrínsecas, considérasepor sí mesmo (é o mellor peirao  porto da zona entre Xibraltar e Canarias; e tamén conta moito a Xibraltar e Canarias) como pola situación dode protectorado colonialfrancés en Marrocos.Marrocos. Era un novo desafío a Francia, tras a Primeira Crise Marroquítrala Primeira Crise Marroquí, pois en1905 Guillerme II 1905 Guillerme II, aproveitando unha visita a Tánxer,dixeraTánxer, xa había proclamado que Alemaña non permitiría que Marrocos pasasepasara a ser dominado por unha única potencia (Francia). Aquela ameaza foi despexada pola Conferencia Internacional deAlxeciras (1906), á por la Conferencia Internacional de Alxeciras (1906), as que foron convocadas tódaltodas as potencias europeas e que confiou a España España a parte norte do protectorado.

No caso...