Sin autor:miranda papadopoulou

Xωρίς

Κάθε «γνήσιο» αντίτυπο φέρει τη στοργή και τη θλίψη της συγγραφέα.

Μιράντα Παπαδοπούλου

Xωρίς

ΕΚΔόΣΕΙς ΠΟΤέΞΑΝά



Χωρiς i

Αν το καλοσκεφτείτε, δεν είμαστε παρά θραύσματα της πιο μοναχικής έκρηξης στην ιστορία του σύμπαντος κόσμου, εξήγησε η αστροφυσικός στον ποιητή.

Στη Ρε και στη Σι, τις χορδές που λείπουν…

ΝΕΥρΟΑΝΑΤΟΜΙΑ

Οι χιλιάδες λεπτομέρειές σου,που δε θα μάθω, είναι επώδυνες ακίδες σ’ εκείνη την περιοχή του εγκεφάλου μου που θα σ’ αγαπούσε, αν είχες μείνει.

ΜΙΑ ΚΑΙ OΜΟΟΥςΙΟς

Λένε πως είναι δυο λογιών · μια του μυαλού μια του κορμιού. Μα εγώ νομίζω πως η καύλα είναι μία. Μία και ομοούσιος. Η καθ’ ολοκληρίαν.

(.)

Ήρθα κοντά σου χωρίς φόβο. Όπως δε φοβούνται τα ελάφια τη νύχτα, στο δάσος.

ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑςΑΙ

Πριν κοιμηθείςεναποτίθεμαι στα χέρια σου. Ήσυχα επαφίεμαι στη σοφία του σώματός σου. Πειθήνια θέτω την ηδονή μου στην υπηρεσία σου. Μα μόλις αποκοιμηθείς οι ρόλοι αλλάζουν. Τώρα, η εξουσία υπηρετεί την ηδονή. Μπορώ να σε κοιτάω ανήμπορο κι ανυποψίαστο σαν κοιμισμένο ζώο χωρίς να κόβεται η ανάσα μου. Σκέφτομαι τότε και σου δίνω τις πιο σπουδαίες απαντήσεις μου · και σε νικώ, ανηλεώς. Όλη τη μέρα περιμένω νά ’ρθει εκείνη ηώρα. Να μου ανήκεις επιτέλους. Να μη σε διεκδικούν οι φίλοι, οι συνάδελφοι, άλλες γυναίκες, οι Άλλοι γενικώς. Να ’σαι δικός μου. Να ανασαίνεις, επειδή το λέω εγώ. Και να γυρνάς πλευρό, όταν εγώ τ’ αποφασίζω.

Όταν κοιμάσαι μπορώ και σε λατρεύω ανενόχλητη. Να σε λατρεύω πάει να πει, όχι να σ’ αγαπώ στον υπερθετικό, μα όπως αγαπά κανείς το θεό του · να σε πιστεύω. Και να μην πρέπει να υποστώ μετάκήρυγμα περί αθεΐας.

HUNG OVER

Υπό την επήρειά σου μεταξύ άλλων.

ΟΜως ΕΓω ς’ ΑΓΑΠω

Καθόμαστε να φάμε στην ταβέρνα κι εσύ το ψωμί το βουτάς στη θλίψη. Τις Κυριακές τ’ άλλα ζευγάρια περπατάνε στο Θησείο χέρι χέρι κι εσύ, κοιτάς με πόθο τις γραμμές του ηλεκτρικού. Στις διακοπές πάντα διαβάζεις · τα πιο ακατάλληλα βιβλία, λέω εγώ. Τη θάλασσα μονάχα την κοιτάς. Πάλι καλά που ο ήλιος δύεικάθε μέρα κι έτσι, με παίρνεις αγκαλιά. Ήθελα να ’ξερα ποιος είν’ αυτός, που όταν ξυπνάς κάθε πρωί, σου ψιθυρίζει πώς θα ’ναι σήμερα η μέρα. Γιατί ν’ ακούς αυτόν και όχι εμένα.

ΑρΙΘΜΗΤΙΚΗ

Κάποτε με τα μάτια σου μετρούσες περιφέρεια στήθους. Κατέβαζες αργά τα βλέφαρα κι εκεί ανάμεσα, έχυνες ένα δάκρυ. Είχες φιλήσει όλα μου τα δάχτυλα από το ένα ως το δέκα αμέτρητες φορές. Και με τη γλώσσα σουάλλες τόσες είχες υπολογίσει την απόσταση ανάμεσα στα δάχτυλα απ’ τα πόδια μου. Μια μέρα μου ανακοίνωσες πως από την κορφή ως τα νύχια μου είχες απαριθμήσει δεκαεννέα σπίλους κι ένα λευκό σημάδι σαν τη Νίσυρο πάνω απ’ το ιερό οστούν. Ένα λακκάκι στο πηγούνι που ισοπεδωνόταν όταν θύμωνα και δυο λακκάκια στις παρειές που εμφανίζονταν άμα τη εμφανίσει σου. Και μόλις έμαθες αριθμητική πάνω στο σώμα μου,άλλαξες ενδιαφέροντα και γνωστικά πεδία. Στο τέλος μόνο πήρες ξανά τα μέτρα μου όχι σαν μαθηματικός, μα σαν τεχνίτης. Καλώς λοιπόν. Εσύ να με στριμώξεις στο κουτί που μου ετοίμασες. Να δούμε τώρα εγώ αν θα χωρέσω.

(.)

Σε κρατάω με τα νύχια μου κι εσύ ματώνεις και γλιστράς.

SURViVOR

Σου απαγορεύω να μου υπαγορεύσεις οδηγίες επιβίωσης μετά το ναυάγιο που αποφάσισες. Είναι καιρός πουπεριφέρεις αποκρουστικά το βλέμμα του επιζήσαντα. Αυτού που θα εγκαταλείψει έγκαιρα το πλοίο. Αυτό το βλέμμα το ξεδιάντροπο σε κάνει αγνώριστο, καλέ μου. Άλλον. Σε σκέφτομαι ιδρωμένο, πανικόβλητο, ασθμαίνοντα να πηδάς για να σωθείς κι αισθάνομαι ναυτία. Και να σκεφτεί κανείς, ότι μετά εσύ θα είσαι ο ζωντανός της υπόθεσης. Αναρωτιέμαι μέχρι πού θα φτάσεις. Αν θα με σπρώξεις, αν θα με πατήσεις κιόλας γιανα βεβαιωθείς πως δε θα μείνεις πίσω. Μήπως σκοπεύεις άραγε και να με λυπηθείς που έμεινα να βουλιάξω κρατώντας τα τσιγάρα σου ψηλά. Σου εύχομαι να ζήσεις καλέ μου. Και να θυμάσαι τον πανικό του ποντικού κάθε φορά που βρέχεσαι.

ΥΠΟΤρΟΠΗ

Από καιρό είχα καταργήσει τα ελληνικά ακούσματα. Λίγο ο φόβος μιας μπανάλ ενηλικίωσης λίγο η φυσική σου απουσία ν’ αντιδιαστέλλεται με...