Sisis

Vicente Martínez Risco y Agüero, nado en Ourense o 1 de outubro de 1884 e finado o 30 de abril de 1963, foi un intelectual galego do século XX, membro da xeraciónNós e considerado un dos meirandesteóricos do nacionalismo galego.[1]
Constitúe unha das figuras máis importantes e complexas da historia da literatura galega. Home procedente dunha familia acomodada, dun grande nivel cultural,contribuíu na literatura galega asentando as bases do nacionalismo galego e renovando a narrativa galega do primeiro terzo do século XX.
Fillo dun funcionario da Facenda, Risco foi un rapaz de saúde delicada,amigo dende a infancia de Ramón Otero Pedrayo, en 1899 remata o bacharelato. Estudou Dereito por libre na Universidade de Santiago, licenciouse en 1906 e ingresou no corpo de funcionarios de Facenda,con destino en Ourense.
Neses anos participa na tertulia que dirixía Marcelo Macías na Comisión de Monumentos, na cal se xuntaban intelectuais como Xulio Alonso Cuevillas ou Arturo Vázquez Núñez eque vai influír na vocación literaria de Risco. As lecturas dos decadentistas franceses e ingleses van poñelo en contacto co ocultismo e o orientalismo, estudando o budismo e mesmo afiliándose aoteosofismo.
En 1910 Risco entra na redacción do xornal local, El Miño; no mesmo,escribe artigos filosóficos e de actualidade cos pseudónimos de Rujú Sahib e Polichinela e literarios co seu propio nome,admirador de Rabindranath Tagore dárao a coñecer nos círculos ourensáns.
En febreiro de 1912 Risco coñece a Castelao e gaba un dos seus discursos en El Miño, pero Risco manterase aínda lonxe domovemento galeguista.
En 1913 marcha a Madrid para estudar maxisterio, alí será alumno de Ortega y Gasset, trata a Ramón Gómez de la Serna e Luis de Hoyos Sáinz e volta ao catolicismo. No Ateneo de Madridofrece unha conferencia sobre Rabindranath Tagore, que acababa de ser galardoado co Premio Nobel de Literatura.
En 1916, rematados os seus estudos, volta a Ourense como catedrático de historia da...