Una perspectiva acerca de la edad media

A Idade Media comeza cun acontecemento histórico, a caída do Imperio Romano, que no  siglo V. da fin á  Idade Antiga, e finaliza no ano 1453, coa toma de Constatinopla polos turcos. O Imperio de Occidente declinou debido á disminuición da súa poboación, súa vitalidade económica e polo tamaño e a importancia das súas cidades, sendo afectado tamén por unha masiva migración de pobos que xa habíacomezado no siglo III. Estos novos pobos, chamados bárbaros, formaron novos reinos que foron testigos da fusión gradual das tradicións políticas e culturais de bárbaros, cristiáns e romanos. O reino de máis larga duración, o dos francos, foi a base dos estados europeos posteriores.

Na Idade Media; a diferenza do que ocorrera coa filosofía grega, que centrara a súa reflexión en torno ádeterminación do obxecto, a filosofía medieval centrará o seu interese no saber que ten como fundamento ao dogma, a verdade revelada pola fe. A filosofía helenística dera una orientación práctica ao saber, dirixíndoo para a felicidade do home; é o caso do estoicismo(fundado por Zenón de Citio) e do epicureísmo(que se basa na figura de Epicuro de Samos) que colocarán á ética no vértice do saber. Ao longo dosprimeiros séculos da Idade Media, a progresiva expansión do cristianismo e outras relixións mistéricas irá provocando a aparición doutros modelos de felicidade ou “salvación individual”, que competirán cos modelos filosóficos. Fronte á inicial hostilidade para a filosofía manisfestada por algún dos primeiros país apologistas cristiáns, os seus continudadores atoparán na filosofía, especialmente apartir do desenvolvemento do neoplatonismo de Plotino, un instrumento útil, non só para combater outras relixións ou sistemas filosóficos, senón tamén para comprender ou intentar comprender, os misterios revelados. Xorde de aí una asociación entre filosofía e cristianismo ou máis en xeral, entre filosofía e relixión, que poñerá baséalas da futura filosofía medieval, entre os cristiáns, os musulmáse os xudeus. O tema fundamental de reflexión pasará a ser a divinidade quedando subordinada a compresión e interpretación do mundo, do home, da sociedade… ao coñecemento que se poida obter do divinno. A fe, que suministra as crenzas, ás que non se pode renunciar, tratará de entrar en diálogo coa razón.
Na primeira etapa da Idade Media, siglo V., o teólogo cristián,San Agustín de Hipona,(354-430), quen na súa xuventude había adoptado o Maniqueísmo(cuxo creador foi un sabio persa,Mani); convertiuse ao cristianismo baixo a influencia de San Ambrosio, sendo nombrado posteriormente obispo de Hipona, cargo que desempeñou ata a súa muerte. No seu traballo literario, no que destacamos obras como “La ciudad de Dios” e “Las confesiones”, revelan a gran influencia do neoplatonismo e manteñen undebate cos defensores do maniqueísmo.As súas visións sobre a predestinación influíron en teólogos posteriores, particularmente en Xuan Calvino.
Na segunda parte da Idade Media, siglo XII-XIII, caracterízase por ser una época de expansión económica; as cidades gozaban de prosperidade; mentres que no terreo político os monarcas e a igrexa disputábanse o poder. Como anteriormente citei, a filosofía doMedievo foi un movemento teolóxico e filosófico, recibindo o nome de Escolástica, sendo o s.XIII o seu periodo de auxe.A Escolástica,que se desenvolve nas universidades (unha con maior relevancia é a de París, famosa polos seus estudos de teoloxía) buscaba integrar o pensamento secular do mundo antigo, como o de Aristóteles, co dogma implícito nas revelacións do cristianismo. Os escolásticosprotagonizaron a cristianización do centro de Europa e fixeron posible a configuración do centro de Europa e fixeron posible a configuración da actual Europa occidental. A súa finalidade era alcanzar unha sintese do saber coa teoloxía, xerarquizando o coñecemento. As figuras principais de escolástica foron Pedro Abelardo, San Anselmo de Canterbury, San Alberto Magno y Roger Bacon.
Este movemento...