A cebra que perdeu as raias

A cebra que perdeu as raias

Neste conto trátase o valor da amizade e a importancia de compartir, uns valores que desexamos que os nenos nestas idades (2-3 anos) teñan moi presentes, xa que éimportante que aprendan a compartir os xoguetes, tendo sempre en conta aos demais.


Na calorosa sabana africana vivía Manuela, unha cebra moi presumida que o único que facía era contarse as raias aosol unha e outra vez. Pero un día cando espertou as súas raias desapareceran, alguén llas collera!

- Quen puido ser?- Preguntouse Manuela – Buscarei ao ladrón.
Entón Manuela foi á procura doladrón que lle roubara as súas prezadas raias e atopouse con Paco o hipopótamo.
- ¿Fuches ti quen me quitou as raias?
- Euuuuu? Nooooon eu non fun, para que as ía querer. – Dixo Paco abrindo esa granboca que tiña.
Manuela veu que Paco non as tiña polo que seguiu á procura das súas raias. Atopouse con Rafa a xirafa e berrou por él, pero como tiña un collo tan longo non o escoitaba polo que tivoque subirse a unha árbore.
- Oes Rafa, ¿non me collerías ti as miñas raias por casualidade, non?
- ¿Eu?, ¿Toleaches? Non ves que eu non levo raias, a min gústanme as manchas que son moito máisbonitas, e canto máis grandes e marróns mellor.
- É certo.- Dixo Manuela toda apenada e seguiu a buscando.
- Raias di... psss

Dúas árbores máis adiante escoitou unha risa (Jajajajajajajajajajajijijijijijijijiji), achegouse alí para ver quen era e atopouse con Mariela a Hiena.
- Hei Mariela! ¿Tes ti as miñas raias?
- Jajajajajajajajajaja, jijijijijijijijiji- Mariela non facía máis ca rir e nonfalaba, éche ela así.
- Xa vexo que non, que ti tamén tes manchas, seguirei buscando logo.

Manuela seguía andando pola sabana cando veu a alguén que ía correndo moi rápido. Púxoselle diante paraque parara. Era Abelardo o Guepardo.
- A onde vas con tanta presa Abelardo?
- Non teño presa, gústame moito correr.
-¿Collíchesme ti as raias? Alguén mas colleu e non o atopo por ningures.
-...