A Chamada Da Selva

A CHAMADA DA SELVA

Este libro conta a historia dun can chamado Buck. Buck era un can de forte musculatura e de pelo longo e abrigoso, fillo dun enorme San Bernardo e dunha bonita pastora elemana. Vivía na gran casa do xuíz Miller, en Santa Clara, xunto con outros moitos cans de diferentes razas. Pero el era diferente ó resto, permitíanlle mergullarse no estanque que se atopaba no inmensoxardín da casa, e ía de caza cos fillos do seu amo. Buck vivía moi ben nese sitio e era feliz.
Pero un día, por desgraza, levárono daquel lugar onde vivira durante catro anos. Metérono nun tren dous homes que el non coñecía. Atopábase engaiolado dentro dunha caixa, e non lle deron de comer nin de beber durante dous días, polo tanto estaba moi furioso.
Chegaron a Seattle e baixaron ó can dotren. Levárono a un patio onde o esperaba un home forte cun xersei vermello, levaba un garrote na man.
Buck estaba moi enfadado, saíu da caixa e foi directo a atacarlle o home do xersei vermello, pero este deulle un golpe moi forte co garrote facéndolle sangue. O can intentou atacarlle máis veces, pero non deu resultado, o señor acabou deitando ó can no chan. Despois este ofreceulle auga e anacos decarne crúa. Pasou uns días nese lugar, vendo como lle facían o mesmo a outros cans.
Un home chamado Perrault mercou a Buck e a outra cadeliña mais, chamada Curly. Nun tren atopáronse con outros dous cans chamados Dave e Spitz. Os cans dirixíanse as zonas do norte, e Buck era a primeira vez que estaba na nebe. A razón pola que os mandaran as terras de Alaska é porque uns homes descubriran un metalamarelo, e agora moitas persoas querían atopalo. Para iso precisan de cans fortes e con suficiente pelaxe para aguantar o frío e tirar dos trineos.
A Buck ese traballo resultáballe moi custoso xa que nunca na súa vida traballara de ese modo, pero aprendeu axiña o seu oficio. Perrault e outro home de pel escura chamado François estaban cargo dos cans, que en total eran nove.
Spitz e Buck non selevaban moi ben debido a que o primeiro can mencionado intentou roubarlle a comida a Buck. Desde entonces Spitz sempre buscaba algunha razón para atacarlle a Buck e acabar coa súa vida, pero este ignorábao, aínda que sempre lle levaba a contraria en todo. Isto empeoraba o rendemento do grupo. Unha noite Spitz estaba disposto a morderlle a Buck cando de repente apareceron no pequeno campamento noque se atopaban unha manada moi numerosa de huskys. Estes comeron a metade dos alimentos que tiñan para o resto da viaxe e mataron a Curly. Os outros cans tamén sufriron grandes danos, un perdeu un ollo, outro unha orella e o resto con feridas por diversas zonas do corpo.
Cando chegaron o lugar previsto os cans e mais os homes tiveron un merecido descanso tras correr miles de millas polo Ártico.Cando regresaron, François e Perrault decidiron acampar unha noite o lado dunha reserva onde había mais homes e un montón de cans. Buck e os seus compañeiros viron a un coello e decidiron ir tras el para comelo. Os outros cans tamén os seguiron e en total eran máis de cen. Buck ía en cabeza e sentíase moi satisfeito, pero Spitz colleu un atallo e colleu antes ó coello. Isto provocou un gran enfadoen Buck e saltou sobre o can. Ambos os dous cans sabían que esta pelexa sería de vida ou morte, so gañaría un. O vencedor foi Buck, que moi orgulloso ocupou o posto de líder no trineo que ocupaba Spitz.
Desde que Buck dirixía o grupo mellorou moito e conseguiron chegar a Skaguay en catorce xornadas facendo corenta millas diarias.
Os cans cambiaron de dono, mercáronos uns homes chamados Hal eCharles e unha muller, Mercedes. O traballo que lle esperaba ós pobres cans era moito máis duro que o anterior. Tiñan que transportar un cargamento moito máis pesado e aquelas persoas non tiñan nin idea de como manexar o trineo nin os cans. Todos estaban os cans estaban moi cansos, case non tiñan forzas, pero aínda así, intentaban cumprir co seu traballo.
Cando chegaron ó río White, había un...