A Musica En Grecia

 
 
 
 

 
 
A música na Antiga Grecia 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Materia: Grego 
Profesora: Irene 
Nome do alumno: Gabriel Arias Rodríguez 
 
 

 
 

Índice 
 
 
 
1.­ Orixe divino da música
 
2.­ Características da música en Grecia
 
3.­ A música na educación
 
4.­ Epitafio de Seikilos (Sícilo)
 
5.­ Conclusión
 
6.­ Bibliografía e enlaces
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Páxina 1 Páxinas  2, 3 e 4 
Páxina 4 
Páxina 5 e 6 
Páxina 6 
Páxina 7 

1 

 
1.­ Orixe divino da música 
 
Remontándonos  á  época grega, para os gregos a  música era  unha 
arte de orixe divina.  
A palabra  ​
música  provén  da  denominación das  musas, fillas de Zeus que 
segundo  a  mitoloxía  grega  inspiraban  todas  as  actividades  creativas  e 
intelectuais. 
A música  na  Antiga  Grecia era unha arte  que  se  encontraba  presente  na 
sociedade casi  universal: celebracións, espectáculos,  teatro…  polo tanto, 
respresentaba un papel integral na vida dos habitantes da antigua Grecia. 
Hai  moitas  referencias  que  indican  que  a  música  era  unha  parte  da 
percepción  grega  de  cómo  a  súa  raza  fora  creada  e  de  cómo  os  seus 
destinos  foron  controlados  e  observados polos deuses.  Por iso  a  música 
tamén  estaba  omnipresente  nos Xogos  Píticos, nos  Olímpicos,  en  rituais 
relixiosos e actividades de carácter lúdico. 
Na  actualidade,  constan  significativos  fragmentos  sobre  a  notación  que 
utilizaban  os  gregos  e tamén moitas referencias literarias á música grega. 
A  través  destas  fontes,  podemos  facernos  unha  idea de cómo  sonaba a 
música da  época,  do  seu  rol  na  sociedade  ou  da  importancia  dos 
músicos. 
 
 
 

2.­ Características da música en Grecia 
A música en Grecia tiña unhas características que podemos dividir en: 
­ O concepto música engloba a poesía e a danza: 
o termo  ​
música  ​
non só designaba a arte dos sons senón que tamén 
acollía  á  poesía  e  á  danza.  Esta  unión  era  a  mellor  forma  de  garantir unha difusión xeralizada a través da transmisión oral. 
 
­ Textura monódica e acompañamento heterofónico: 
2 

as  obras  gregas  eran  de  textura  monódica  (cunha  soa  liña 
melódica).  Os  instrumentos  acompañantes  das  voces  limitábanse  a 
seguir  a  melodía  vocal  engadindo  algúns  adornos  a  diferencia  da 
actualidade  que  se  forman  bases  harmónicas.  O  nome  que  se  lle dá  ao 
acompañamento musical dos gregos é ​
heterofonía​
. 
 
­ Sistema musical baseado en escalas modales: 
a orixe deste sistema provén das catro cordas da lira, cuxos catro 
sonidos dan lugar ao “tetracordo”, célula básica sobre a que se fan as 
escalas. Son escalas naturales, en sentido descendente. A distinta 
distribución dos tons e semitóns nas escalas provoca un sentimento 
diferente: ­Modo  ​
Dórico:  ​
(Escala  de  Mi’  a  Mi).  Empregada  para  a  expresión 
do sublime. Semitóns do 3º ao 4º grao e do 7º ao 8º grao. 
­Modo  ​
Frigio​
:  (Escala  de  Re’  a  Re).  Ten  un  carácter  apacible, 
propio para os afectos. Semitóns do 2º ao 3º grao e do 6º ao 7º grao. 
­Modo  ​
Lidio​
:  (Escala  de  Do’  a  Do).  Propio  para  expresar  queixa, pranto e dor.Semitóns do 1º ao 2º grao e do 5º ao 6º grao. 
­Modo  ​
Mixolidio​
:  Escala  de  Si’  a  Si).  Axeitado  para  a  expresión 
paixonal. Semitóns do 4º ao 5º grao e do 7º ao 8º grao. 
 
­ Os intrumentos musicais máis importantes; a lira e o aulós: 
Os  instrumentos  máis  utilizados  en  Grecia  foron  a  lira  (de  corda 
pulsada) e o aulós (de vento con lengüeta dobre) 
A  lira  estaba  asociada  co  culto  a  Apolo,  o  máis poderoso  dos  deuses, 
guerreiro,  atleta,  protector  dos novos, deus das profecías e da verdade. o 
aulós estaba asociado a Dionisos, deus do viño e da diversión. 
Tamén  se  utilizaron  pequenos  instrumentos  de  percusión  como  os 
crótalos (pequenos  platillos)  e de vento  metal como  o “salpinx”  (trompeta 
de metal) que servía como instrumento de sinais. 
 
 
­ ​...