A Xanela
Páginas: 4 (968 palabras)
Publicado: 13 de junio de 2015
A XANELA
Porque non seca a morte a fonte das cantigas eu vos chamo, segreles, que
veñades cantar
onde os verdes loureiros gardan vellas ermidas, cabo das sabias ondas sulcadas do luar,
das insuas da ribeira nun antigo lugar,
¡San Cremenço do mar!
Porque non tolla o frío o albre dos cantares eu vos digo, rapazas, que vaiades
bailar onde os gayos loureiros quecen fríos fogares,
cabo das tolas ondas, cando o sol vai raiar,
das insuas da ribeira no máis ledo lugar,
¡San Cremenço do mar!
Este é un dos poucos poemas que se conservan de Xosé Filgueira Valverde do libro ``Seis canciones del mar in modo antíco´´.
Benvidos unha vez máis a Xanela, no programa de hoxe falaremos da poesía dun dos autores máis importantes de Galiza, nin máis nin menos que do autor que se lle adica o
día das letras galegas.
Trataremos o seu contexto poético con María Boubeta e Miguel Álvarez, logo a nosa
compañeira Raquel Besteiro entrevistará a ….. e finalmente faremos un análise dos poemas Victor Costas e eu mesmo Xes Diéguez.
Música: Mar adentro Carlos Núñez desde Eo minuto 1:26 hasta o final.
Primero en 12, mientras habla Xes bajarlo a 18/24 y al terminar subirlo a 8
__________________________Maria__________________________
Antes de comezar a falar da poesía de Valverde convén falar do movemento da poesía
contemporanea que transcorre neses intres co nome de
neotrobadorismo.
Este movemento mantén
unha dirección poética que propón unha relectura da lírica
galego-portuguesa medieval, utilizando para isto os recursos estilísticos propios dos trobadores.
Esta tendencia,tamén coñecida como Escola medievalista ou cancioneirista, está propiciada
directamente polo coñecemento da existencia da tradición medieval a través dos estudos de
Armando Cotarelo Valledor
, e dotraballo do profesor portugués
Lapa publicado en
1929:
“Das origens da poesia lírica em Portugal na Idade Média”
.
Mais este non é un movemento de vangarda...
Porque non seca a morte a fonte das cantigas eu vos chamo, segreles, que
veñades cantar
onde os verdes loureiros gardan vellas ermidas, cabo das sabias ondas sulcadas do luar,
das insuas da ribeira nun antigo lugar,
¡San Cremenço do mar!
Porque non tolla o frío o albre dos cantares eu vos digo, rapazas, que vaiades
bailar onde os gayos loureiros quecen fríos fogares,
cabo das tolas ondas, cando o sol vai raiar,
das insuas da ribeira no máis ledo lugar,
¡San Cremenço do mar!
Este é un dos poucos poemas que se conservan de Xosé Filgueira Valverde do libro ``Seis canciones del mar in modo antíco´´.
Benvidos unha vez máis a Xanela, no programa de hoxe falaremos da poesía dun dos autores máis importantes de Galiza, nin máis nin menos que do autor que se lle adica o
día das letras galegas.
Trataremos o seu contexto poético con María Boubeta e Miguel Álvarez, logo a nosa
compañeira Raquel Besteiro entrevistará a ….. e finalmente faremos un análise dos poemas Victor Costas e eu mesmo Xes Diéguez.
Música: Mar adentro Carlos Núñez desde Eo minuto 1:26 hasta o final.
Primero en 12, mientras habla Xes bajarlo a 18/24 y al terminar subirlo a 8
__________________________Maria__________________________
Antes de comezar a falar da poesía de Valverde convén falar do movemento da poesía
contemporanea que transcorre neses intres co nome de
neotrobadorismo.
Este movemento mantén
unha dirección poética que propón unha relectura da lírica
galego-portuguesa medieval, utilizando para isto os recursos estilísticos propios dos trobadores.
Esta tendencia,tamén coñecida como Escola medievalista ou cancioneirista, está propiciada
directamente polo coñecemento da existencia da tradición medieval a través dos estudos de
Armando Cotarelo Valledor
, e dotraballo do profesor portugués
Lapa publicado en
1929:
“Das origens da poesia lírica em Portugal na Idade Média”
.
Mais este non é un movemento de vangarda...
Leer documento completo
Regístrate para leer el documento completo.