o carteiro de bagdad




Esta historia trata dun rapaz, Abdulwahid, este nome puxéronllo en honra dun levantador de pesas de Bagdag que fai anos conseguiu unha medalla nas olimpiadas; seu pai, Ibrahim, sempre llefalaba a Abulwahid deste home e o fillo facíalle preguntas, entre elas a de onde estaba agora a medalla, e seu pai respondíalle que a tería na casa, consciente de que lle estaba mentindo. Tamén vivíacoa súa nai, Fatiha que ao pouco tempo de empezar a guerra só saía da casa cun veo que só lle deixaba ver os ollos. O pai era carteiro e arriscaba a vida tódolos días co seu traballo; e consideraba ascartas algo sagrado, grazas a iso o protagonista tiña unha edición do National Geographic dun destinatario que morrera.
O son dos estoupidos non paraba de soar menos uns intrés o venres, e logovolvía comezar. Pero na chamada zona verde, na ribeira oeste do Tigris, non había disparos e queríanse mudar para alí pero non tiñan diñeiro.
Unha das historias que contan e a de cando varios veciñosse reuniron nunha casa que tiña televisión, fíxerano para ver un concurso de canto no que participaba unha cantante de Bagdag que lle dedicou ao seu pobo a canción coa que finalmente gañou, todos sepuxeron eufóricos de ledicia. Logo despedíronse de forma moi afectuosa, Abdulwahid deuse conta deste detalle e tivéronlle que explicar que era por se non se volvían ver.
Un día cando Abdulwahid seespertou veu que súa nai estaba a limpar unhas pintadas de cor vermello, a nai estaba moi nervosa e mandoulle a berros que se metera na casa, pero antes de entrar poido ler “queremos sangue, infernopara o infiel”.
Unha das cousas que seu pai lle contaba era que os conquistadores sempre queimaban os libros pois o seu peor inimigo era que a xente lera pois así serían libres, pero os reis amantesdos libros reconstruían as bibliotecas; seu pai era un amante dos libros e os que tiña tratábaos como un tesouro e tivera que vender algúns para conseguir víveres. Un día que fora vender un libro...