O teatro posterior a la guerra civil ata 1975
Antes dos anos 50 o teatro era inexistente, foi a partir dos 50 cando en Galicia aparece un teatro que presenta como trazo común caracterizador “o desexo de trascender apropia realidade física e social da época que viven os autores para presentar conflitos, situacións e personaxes cunha proxección universal.
Os autores mais relevantes entre 1950 e 1965 son tres.O primeiro a citar é Álvaro Cunqueiro sente unha grande atracción polo teatro. O seu caracterizase polo clasicismo das súas pezas.
O incerto señor don Hamlet, príncipe de Dinamarca é a súa pezamais representativa. Tratase dun drama en tres actos breves que ofrece unha nova versión da historia de Hamlet, o príncipe aparece como unha vítima de si mesmo e acaba suicidándose ao descubrir a súaviradeira identidade: ser Halmar, o usurpador, o seu verdadeiro pai.
Outro autor relevante é Ricardo Carballo Calero. A súa obra é experimental e está composta por pezas próximas a teatro doabsurdo ou de orientación psicolóxica existencial, como por exemplo A farsa das zocas.
O terceiro é Xenaro Mariñas del Valle, precursor do teatro social con A chave na porta. A súa extensa obradramática caracterizase por presentar pezas de carácter simbólico nas que se amosa unha visión tráxica da existencia como en A revolta. Outra obra súa mais experimental e vangardista é O triangulo ateo.Logo, xa a comezos dos 60 aparecen novos grupos, ata que en 1973 se celebra a I Mostra de Teatro de Ribadavia, que terá continuidade ata 1980 e servirá de punto de partida.
Algúns dos dramaturgosvinculados son: Euloxio Rodríguez Ruibal, Manuel Lourenzo, Roberto Vidal Bolaño.
Euloxio Rodríguez é autor dun teatro de carácter experimental e tamén dramaturgo infantil. Na súa traxectoria pódensedistinguir tres etapas; os textos da primeira son parábolas, O cabodano; a segunda pertencen dúas obras de gran comicidade, Azos de esguello e KS Unha macana de dote; e en 1996 escribiu Maremia,...
Regístrate para leer el documento completo.