Η πρωιμη ανιχνευση δυσλεκτικησ συμπεριφορασ στο παιδι του νηπιαγωγειου

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

«Ψυχολογία Αποκλίνοντος Παιδιού»

ΙΩΑΝΝΙΝΑ 2007

ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ:

Η ΠΡΩΙΜΗ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

Περιεχόμενα:

1. Τι είναι μάθηση. (Γνωστική, συμπεριφοριστική, ψυχαναλυτική θεωρία)

2. Μαθησιακές Δυσκολίες στο Νηπιαγωγείο
• 2.1 Διαταραχή της υπερκινητικότητας
• 2.2Αναπτυξιακές διαταραχές
Αυτισμός
Παιδικές Ψυχώσεις
• 2.3 Αγχώδεις διαταραχές
Φοβία
Καταναγκασμός-Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
• 2.4 Σχολικές διαταραχές (σχολική φοβία)
• 2.5Διαταραχές του σωματικού σχήματος
Σωματικό σχήμα και πλευρικότητα

3.Εννοιολογικός Προσδιορισμός Δυσλεξίας.(Γνωστική,συμπεριφοριστική,ψυχαναλυτική, βιολογική προσέγγιση)
• 3.1 Βασικά χαρακτηριστικά δυσλεξίας
• 3.2 Στρατηγικές αντιμετώπισης
• 3.3Γνωστική θεωρία
• 3.4Δομή προσωπικότητας δυσλεκτικού παιδιού
Διαφορές δυσλεξίας,δυσορθογραφίας,δυσαρίθμησης

Ενότητα Πρώτη

1.Τι είναι μάθηση; (γνωστική, συμπεριφοριστική, ψυχαναλυτική προσέγγιση)

Ημάθηση είναι ένα σύνθετο εσωτερικό βιολογικό και πνευματικό φαινόμενο που έχει μελετηθεί από διάφορους κλάδους της επιστήμης όπως ψυχολογία, παιδαγωγική, φυσιολογία, ιατρική, βιολογία και άλλοι. Οι διαδικασίες της μάθησης είναι τόσο ποικιλόμορφες και διαφορετικές, ώστε η ένταξη τους σε μία και μοναδική κατηγορία δεν μπορεί να είναι βάσιμη και πλήρης. Όπως παρατηρεί ο Φλουρής (Φλουρής, 2003),παρότι έχειδιεξαχθεί πληθώρα σχετικών μελετών, η μάθηση παραμένει μια διαδικασία η οποία δεν έχει ερμηνευτεί και κατανοηθεί πλήρως και κατά τρόπο παραδεκτό από όλους, όσους ασχολούνται με αυτή. Στην ουσία τα όσα γράφονται και λέγονται για τη μάθηση αποτελούν επιστημονικές υποθέσεις που εξάγονται από την παρατήρηση και τη μελέτη των αποτελεσμάτων της.
Ο Τριλιανός (Τριλιανός, 2003) σημειώνει ότι υπάρχει μεγάληδιάσταση απόψεων μεταξύ των ερευνητών για τον προσδιορισμό της έννοιας της μάθησης. Κατά καιρούς, η μάθηση ορίστηκε ως δημιουργία υποκατάστατων ανακλαστικών (Pavlov), ως δοκιμή και πλάνη (Thorndike), ως επανάληψη μιας αντίδρασης μετά από θετική ενίσχυση (Skinner), ως ενόραση (Kohler), ως μίμηση προτύπου (Bandura), ως επεξεργασία των πληροφοριών (Neisser, Seymour, Gagné) και ως προσωπική ερμηνεία στιςνεοαποκτηθείσες πληροφορίες (Maslow, Rogers).
Έχοντας αυτό υπόψη και γνωρίζοντας ότι κανένας ορισμός της μάθησης δεν μπορεί να είναι ικανοποιητικός, ένας ορισμός που προτάθηκε από τον Kimble (Kimble, 1980)μπορεί να θεωρηθεί αντιπροσωπευτικός: «Μάθηση είναι μια σχετικά σταθερή αλλαγή σε μια δυνατότητα της συμπεριφοράς, η οποία συμβαίνει ως αποτέλεσμα ενισχυμένης πρακτικής».
Ένας άλλος ορισμός είναι του Gagnéσύμφωνα με τον οποίο (Gagné, 1975) η μάθηση είναι η διαδικασία που υποβοηθά τους οργανισμούς να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και με ένα μόνιμο τρόπο, έτσι ώστε η ίδια η τροποποίηση ή αλλαγή να μη χρειαστεί να συμβεί κατ΄ επανάληψη σε κάθε νέα περίπτωση. Η αλλαγή ή τροποποίηση αυτή γίνεται αντιληπτή από το ίδιο το πρόσωπο που μαθαίνει, αφού από τη στιγμή πουθα έχει ολοκληρωθεί η μάθηση, θα είναι σε θέση να εκτελεί ορισμένες πράξεις που δεν θα μπορούσε να κάνει προηγουμένως.
Η μάθηση είναι φαινόμενο που περιλαμβάνει διαδικασίες τόσο σε βιολογικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Ο Χαραλαμπόπουλος (Χαραλαμπόπουλος, 2001) επισημαίνει ότι ως βιολογική διαδικασία, η μάθηση παρατηρείται και στα ζώα και στους ανθρώπους και είναι αποτέλεσμα μακραίωνης άσκησης,επανάληψης και εθισμού. Ως πνευματική διαδικασία η μάθηση παρατηρείται μόνο στον άνθρωπο, κατευθύνεται σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο και εκδηλώνεται στη συμπεριφορά του. Η μάθηση δεν είναι κάτι που μπορεί να παρατηρηθεί στην ολότητα της άμεσα. Μόνο το αποτέλεσμα της μπορεί να γίνει αντιληπτό.

Ενότητα Δεύτερη

2.Μαθησιακές Δυσκολίες στο...